Taman Negara Nationaal Park: de Maleisische natuur

Vanuit de prachtige Cameron Highlands gaan we door naar het nog mooiere Taman Negara National Park, waar we aankomen per boot. We maken een prachtige tweedaagse jungletrekking, slapen in een grot, gaan op zoek naar nachtdieren, lopen over de langste hangbrug ter wereld bij de Canopy Walkway en bezoeken een Orang Asli dorpje.

Geen zin om te lezen vandaag? Klik hier voor het mooie fotoalbum!

We hebben al erg mooie trekkings gedaan in de Cameron Highlands, maar het Taman Negara National Park staat bekend om de jungle hikes, dus daar zijn we ook wel erg nieuwsgierig naar. Het is een gigantisch natuurgebied waar zelfs olifanten, nevelpanters, dwergherten en wilde zwijnen leven. Vanuit Tanah Rata gaan we per touringcar naar Jerantut. Dan nog een bus naar de rivier en vervolgens een twee uur durende boottocht in een smal, lang, traditioneel bootje. Gelukkig zit er wel een (zeer luidruchtige) motor op, anders zou het nog langer duren. We meren aan in het kleine dorpje Kuala Tahan.

Liana hostel

Snel lopen we als eerste de boot uit, want we hebben nog geen slaapplaats gereserveerd en er lijken hier veel toeristen te zijn voor het aantal slaapplaatsen. We vinden twee bedjes in het Liana Hostel, dichtbij de Jetty (aanlegplaats voor boten). Het is best een groot hostel, redelijk schoon en kleine kamers (4 personen). Ze hebben zelfs wifi in het zitje voor de receptie en de badkamers zijn redelijk schoon. Alleen als het personeel ‘s avonds naar huis gaat is er standaard geen wc papier meer, dus zorg dat je voldoende bij je hebt. We boeken hier een tweedaagse jungletrekking. In een groepje van minimaal 4 personen trekken we morgen de jungle in. 18 km wandelen in twee dagen en slapen in een grot. Ik ben benieuwd! We komen erachter dat onze twee Franse kamergenootjes morgen ook gaan, dus die zullen wel in ons groepje zitten.

Tweedaagse Jungle Trekking

De volgende ochtend moeten we om 9u klaarstaan, samen met de 10 anderen in ons groepje, om eten, water en slaapspullen in te pakken. Riny is zo lief om alles in zijn backpack te laden zodat ik alleen een kleine rugzak mee hoef te nemen. Daar ben ik erg blij mee, want mijn enkel is nog steeds gevoelig van de verzwikking op de Ijen vulkaan en ik ben ook niet zo gemaakt voor het beklimmen van bergen in een tropisch klimaat. We zijn al gewaarschuwd dat het in de jungle nog warmer is dan hier (en hier is het al erg heet…) dus ik hou mijn hart vast. Uiteindelijk vertrekken we rond half 11 eindelijk richting de overkant van de rivier, wat nog geen minuut varen is. Hier moeten we doorgeven hoeveel plastic en kledingstukken we bij ons hebben. Dit wordt bij terugkomst weer gecontroleerd zodat ze zeker weten dat er geen rommel wordt achtergelaten in de jungle, goede zaak. Tevens controleren ze hier ons entreebewijs voor het nationaal park. Dit hebben we gekocht in Jerantut en dit moet je altijd bij je hebben om het park in te mogen. Ook moesten we een toestemmingsformulier kopen voor onze camera.

Canopy Walkway; de langste touwbrug ter wereld

We gaan per boot verder naar de Canopy Walkway. Dit is volgens onze gids de langste hangbrug ter wereld. Na een flink aantal traptreden omhoog en een uur wachten zien we dat dit inderdaad een enorme hangbrug is. Of eigenlijk is het een verzameling van hangbruggen, want natuurlijk zitten er om de 20 meter (zoiets?) nieuwe verbindingen. Mocht er een deel instorten dan ligt in ieder geval niet iedereen die op de brug liep beneden. En geloof me, dit is een val die je niet wilt maken. We lopen bijna ter hoogte van de boomtoppen, op zo’n 40 meter hoogte. Er zijn dan ook regels voor het aantal mensen per brugdeel en de afstand tussen elke persoon. Het duurt zo’n 20 minuten voor we aan het einde zijn, en onderweg komen we zelfs een trap tegen in de brug! Dat hebben we nog nooit meegemaakt. Erg leuk om een keer te zien.

We lopen terug over het pad richting de rivier, waar de gids ons opwacht in onze boot. Hij heeft alle spullen bewaakt zodat wij allemaal fijn zonder tas naar boven konden. We varen verder richting het startpunt van de trektocht van vandaag. Omdat we terug lopen in de richting van het dorpje waar we slapen varen we eerst langs het eindpunt van morgen. Onze gids stelt voor om vandaag hier onze tocht te beginnen. Het is namelijk al vrij laat in de middag en hij wil eigenlijk wel voor zonsondergang in de grot arriveren. Dat lijkt ons inderdaad ook wel prettig. De wandeling vanaf deze kant is ook 2 kilometer korter volgens hem. Daarnaast zitten we dan niet op dezelfde route als de andere 70 mensen die vanavond in de grot zullen slapen en bewaren we het meest modderige stuk voor morgen zodat we morgenochtend niet meteen met natte schoenen en sokken beginnen. Ook zal onze tas dan morgen lichter zijn omdat een deel van het water en eten al op zijn. Wij zien alleen maar voordelen dus we stemmen ermee in. Dit betekent wel dat het zwaarste stuk met 6 enorme heuvels ook voor morgen wordt bewaard, maar in ieder geval beginnen we dan op tijd en hebben we nog de hele middag en avond om ervan te bekomen.

Jungle trekking dag 1

Vol goede moed beginnen we aan de tocht van 8 km. Onderweg vertelt de gids leuke weetjes over de jungle en laat hij ons proeven van een plant die ervoor zorgt dat alles zoet smaakt. We genieten even van het aparte smaakje wat ons water hierdoor krijgt en lopen dan weer verder. Het pad is goed te doen en de gids loopt gelukkig niks te snel en vertelt hier en daar iets zodat we even pauze hebben. Ieder uur krijgen we zo’n 5 minuten pauze om wat te eten en te drinken.

Slapen in een vleesmuisgrot

Pas om 7u komen we aan in de grot, als een van de laatste groepen. Alle andere groepen stonden ook in de rij bij de Canopy Walkway en sommigen hebben daar zelfs nog meer vertraging opgelopen dan wij. Dan nog hebben zij vandaag de route gedaan die het verste weg ligt én het langste is. Onbegrijpelijk dus, dat wij als een van de laatste aankomen maar tegelijkertijd ook wel fijn dat ze allemaal de lange route al hebben gelopen. Dan is het morgen bij ons weer lekker rustig op de route. We zien een Nederlands stel die we in het dorpje al hadden gesproken en zij vertellen dat ze de hele dag alleen maar gerend hebben en niet eens even stil konden staan om een foto te maken. Ook heeft de gids bij hen niks verteld, zijn wij even blij met onze gids! Wat betreft tegenliggers op het pad; natuurlijk kwamen we vandaag wel wat tegenliggers tegen, omdat de mensen die afgelopen nacht in de grot sliepen daar toen liepen, maar daar heb je in ieder geval maar heel eventjes last van. Het lijkt ons echt verschrikkelijk om in één grote optocht te lopen de hele dag. 80 mensen, stel je voor.

Wassen in de rivier

We nemen een van de laatste plekken in de grot in en dan krijgen we de tijd om ons te wassen. In de nabij gelegen rivier heeft de gids ons een plaats aangewezen om ons te wassen. Hier mogen we niet van afwijken, want een stuk stroomopwaards wordt het water gehaald om in te koken en dit mogen we dus niet vervuilen. Het is nogal lastig om jezelf op te frissen in 5cm bruin, stilstaand water maar goed, we doen het toch maar en eigenlijk is het wel fijn. We voelen ons niet veel schoner maar in ieder geval wel wat koeler. Man, wat was het warm onderweg vandaag. Het zweet liep bij iedereen in straaltjes van hun voorhoofd. In de grot hebben we gelukkig ruimte om onze natte kleren uit te hangen.

Nachthike

De gids is alvast begonnen aan het avondeten. Witte rijst met verse groenten en vis met tomatensaus uit blik. Voor mij is het dus helaas alleen rijst met groenten zonder saus, waar niet veel smaak aan zit. Toch zijn we allemaal blij dat we warm kunnen eten, hoe het ook smaakt. ‘s Avonds gaat Riny met de groep mee op een nachthike. Ik kruip alvast in mijn steenharde bedje in de hoop dat mijn hoofdpijn morgenochtend weg is. Als ik terugkom van de ‘wc’ (een aangewezen plek buiten waar iedereen heen hoort te gaan om te plassen) zie ik een groep Chinezen in een groepje om de plek staan waar wij een uur geleden al onze vieze borden hebben neergezet. Daar kruipt een hongerig stekelvarken tussendoor op zoek naar eten. Ondanks alle stekels eigenlijk een heel schattig beestje. Helaas bedenken de Chinezen dat het leuk is om eten bovenop het arme dier te gooien en rent hij er vandoor voordat ik een fatsoenlijke foto kan maken.

Als Riny terugkomt blijkt dat ze tijdens de nachtwandeling helaas niks bijzonders gezien hebben, alleen een heleboel oplichtende spinnenogen. Wel heeft hij een slijmerig vriendje aan zijn been hangen en op een andere plek op zijn been is het hevig aan het bloeden. We hebben gehoord dat zout het beste werkt tegen bloedzuigers en dat werkt inderdaad als een trein. Het beestje laat direct los en weet niet hoe snel hij weg moet komen. Handig om bij je te hebben tijdens deze tocht, want het stikt hier echt van de bloedzuigers. Heb je geen zout, dan kan je ze het beste laten zitten tot ze uit zichzelf loslaten.

Vleesmuizenpoep

De volgende ochtend worden we wakker van het geklets van de buren. Blijkbaar hebben die wél goed geslapen. Ik vond het lastig slapen hier. Het matje is zo dun dat het te pijnlijk is om op je zij te liggen, en ik kan dus echt niet slapen op mijn buik. Dan is het op je rug, maar er viel de hele nacht iets nats naar beneden wat dan dus ook in je gezicht komt. Niet zo fijn. Gelukkig dachten we ‘s nachts in ieder geval dat het gewoon water was… In de ochtend blijkt helaas ons hele zeil vol te liggen met vleermuispoep. We zijn dus gewoon onder gescheten! Alles, echt alles is smerig. Onze slaapzakken, matjes, rugzakken en kleren die hierop lagen te drogen. Bah. Gelukkig belooft de gids dat we vanmiddag in de grote rivier mogen zwemmen. We ontbijten met brood van andere groepjes en wat noodles die eigenlijk voor vanmiddag zijn, omdat ze bij het hostel vergeten zijn om ons brood mee te geven. Heel fijn, haha. Ach, hebben wij mooi minder gewicht mee hoeven dragen.

Jungle trekking dag 2

Als iedereen zo ver is gaan we op weg. Vandaag 10 kilometer te gaan. Eerst een modderig stuk en daarna 6 flinke heuvels. Het modderige stuk is niet overdreven. 4 mensen gaan onderuit en het is meer glijden dan lopen. Ook ik beland een keer op m’n kont in de blubber. Gelukkig niet op mijn gezicht, haha. Toch gaat dit stuk vrij snel en het duurt voor ons gevoel niet lang voor het stuk met de heuvels aanbreekt. Hier komen we de eerste groepen uit de andere richting al tegen. Mijn tas wordt overgenomen door Riny waardoor ik nu niets meer hoef te dragen en me volledig kan concentreren op de klim en mijn ademhaling. Die hoofdpijn blijft maar opkomen tijdens zulke tochten.

Gelukkig loopt de gids op zijn dooie gemakje naar boven, waardoor het zelfs voor mij goed te doen is. De rest van de groep lijkt nogal haast te hebben, waardoor wij privé les krijgen over de jungle. We krijgen fruit wat onder de stam van een boom vandaan lijkt te komen en we drinken water uit een liaan. Kom maar op met die survival skills! Dat vinden we fantastisch. En wie weet is het ooit nog ergens nuttig voor. De gids vertelt een verhaal over een meisje dat een keer 19 dagen vermist is hier. Gelukkig is ze uiteindelijk wel gevonden. Het is erg makkelijk verdwalen als je de groep kwijt raakt en dit is een van de weinige tochten die we, zelfs na alle kennis achteraf, niet zelfstandig zouden willen doen. Mocht je toch zo gek zijn om dat wel te doen, zorg dan dat je iemand vertelt dat je gaat, waar je heen gaat en hoe lang je verwacht weg te blijven.

Orang Asli dorpje

Het zwemmen in de rivier is heerlijk, ondanks dat het bruine, troebele water er helemaal niet uitnodigend uitziet. Daarna genieten we van een welverdiende lunch van spicy instant noodles. We mogen kiezen of we hier nog wat langer willen blijven of dat we nog een Orang Asli dorpje willen bezoeken. Dit is een dorpje met oorspronkelijke bewoners uit deze regio, die nog steeds simpel leven. We besluiten daar nog een kijkje te nemen. Inmiddels zijn de stammen wel zo ver ontwikkeld dat ze kleding dragen, en de jeugd heeft zelfs hippe kapsels en haarverf, maar het dorpje bestaat nog wel uit rieten huisjes en de kleine kindjes lopen voornamelijk naakt rond. Kinderen gaan niet naar school maar worden door hun ouders onderwezen. Jongens leren schieten met een blaaspijp om later te kunnen jagen en hun gezin te kunnen voeden en beschermen. Meisjes leren koken, schoonmaken en verzorgen van jongere broertjes en zusjes, om later het gezin te kunnen onderhouden. Een speciale skill die de meisjes leren is het bereiden van gif voor de jacht en nog belangrijker, het koken van wild wat met gifpijlen geschoten is. Dit wil je namelijk niet zelf binnen krijgen.

Tegen een uur of 7 zijn we weer terug in het hostel. Na een welverdiende douche gaan we een hapje eten en we sluiten de dag af met een biertje samen met een aantal mensen uit onze groep van de afgelopen twee dagen. Omdat de tour alles bevatte wat je hier überhaupt kunt doen kunnen we morgen weer door naar onze volgende bestemming; het eiland Kapas.

Bewaren

Bewaren