In Nara bezoeken we het zeer bekende hertenpark waar we ontelbaar veel schattige hertjes zien. We hebben de grootste lol met het eten van hertenkoekjes en doen een sake proeverij. In Osaka proeven we wat van de Japanse cultuur bij Maikoya en worden we verkleed in traditionele Japanse kimono’s. Tevens mogen we deelnemen aan een theeceremonie onder begeleiding van een echte geisha, krijgen we een rondleiding door het Samurai museum en doen we een cursus kalligrafie.
Van Kyoto gaan we naar Nara, een klein uurtje rijden vanaf Kyoto vanwege de vele stoplichten en lage maximum snelheid. Nara is een klein stadje, zeker vergeleken met Kyoto en Osaka, maar heeft wel een hele leuke attractie, namelijk een hertenpark. Het is eigenlijk niet eens echt een park, de herten lopen gewoon vrij rond en kunnen zelfs naar het centrum van de stad lopen als ze zouden willen. Dat doen ze echter niet omdat de vele toeristen die naar het park komen speciale hertenkoekjes kopen om ze te voeren. Ze zouden dus wel gek wel gek zijn om daar weg te gaan.
Hertenpark Nara
We parkeren de auto en lopen naar een van de ‘ingangen’ van het park. De toegang is gratis en je loopt zo naar binnen. Zoals we al zeiden is het ook niet echt een park, we volgen het pad gewoon en opeens zijn daar herten. Alhoewel we wisten dat ze hier zouden zijn ben ik toch erg verrast bij het zien van de eerste, de tweede en ook de derde. Maar na het zetten van nog een paar stappen blijken ze werkelijk overal te zijn en is het effect van verrassing al snel weg. We zien er tientallen en ze zijn ook echt overal. Tussen de fietsen, op het gras, liggend midden op de weg, onder een struik, tegen een boom, voor en in winkels, in de tempels, je kunt het zo gek niet bedenken. Ze zijn ook totaal niet bang voor mensen dus blijkbaar zijn ze hier al lang genoeg om gewend te zijn aan de toeristen. Je kunt dan ook overal ‘koekjes’ kopen om aan de herten te voeren. Hier zijn wij het niet echt mee eens en we doen hier dan ook zelf niet aan mee, maar ik moet toegeven dat het wel erg leuk is dat je de herten kunt aaien zonder dat ze weglopen. Het is niet hoe moeder natuur het bedoeld heeft, maar wij gaan hierin ook geen verschil meer maken. In ieder geval worden ze goed behandeld, zelfs als ze een winkel binnenlopen. Ze worden niet met de veger naar buiten gejaagd ofzo, wat ik eigenlijk wel verwacht had.
Lonely Planet’s Nara Walk
Vlakbij de ‘ingang’ waar wij binnen komen is ook een grote tempel, maar we besluiten eerst maar eens een rondje door het park en de bossen te maken, aangezien het nu nog mooi weer is maar het erop lijkt dat dat niet de hele dag meer zal zijn.
De wandeling die we maken neemt zo’n 3 uur in beslag, inclusief foto’s maken, tempels bekijken, thee drinken en de weg opzoeken. We hebben namelijk uit onze Lonely Planet een route gehaald welke ons langs verschillende attracties zou moeten leiden. De route niet heel erg duidelijk te volgen dus we raken een aantal maal van het pad af waardoor het wat langer duurt dan verwacht.
De hele route zit vol met herten, groot en klein en dat levert wat mooie foto’s op. Ze zijn erg schattig om te zien in een voor hen ‘natuurlijke’ omgeving. Ik denk dat er in het gehele park minimaal 3000 herten rondlopen. Sommige van hen hebben nog een gewei maar bij de meeste is het gewei eraf (gehaald?). Ik denk dat ze dat voor de veiligheid hebben gedaan, wat wel een beetje zielig is eigenlijk. We zien ook nog 2 mannetjes vechten om hun territorium, zonder gewei en dat gaat er toch best heftig aan toe. Na dit gezien te hebben kunnen we ons wel een betere voorstelling maken van waarom ze het gewei hebben verwijderd, hoewel het natuurlijk ook zo kan zijn dat de herten hun gewei op een andere manier verloren zijn. Ik weet het niet.
Hertenkoekjes
Halverwege zit een klein dorpje waar ze voornamelijk souvenirs verkopen en hertenkoekjes. Zowel koekjes die ze speciaal maken om aan de herten te voeren, als koekjes voor toeristen om op te eten in de vorm van hertjes. We nemen een gratis kopje thee om op te warmen en nemen plaats naast de machine die de koekjes bakt. Na zo’n 10 minuten naar het apparaat te hebben gekeken kunnen we de verleiding niet meer aan en besluiten een koekje te bestellen. Hij is nog lekker warm en smaakt heerlijk. Een wafel in de vorm van een hertje met daarin een soort kastanjepasta. We hebben de grootste lol tijdens het eten van het diertje en met foto’s maken van elkaar.
Todai-ji Temple
Aan het eind van onze route komen we opnieuw uit bij de grote tempel; Todai-ji Tempel. Tijd om naar binnen te gaan. Het is inmiddels ook al licht gaan regenen dus dat hebben we goed gepland. Binnen in de enorme tempel zou het grootste boeddhabeeld van Japan moeten staan. Daar is ook niets aan gelogen want het beeld is echt reusachtig! Naast dit beeld staan ook nog 2 wat kleinere beelden en aan de achterkant zijn ook nog wat beelden te zien van de angstaanjagende wezens die meestal in de poort voor een tempel staan om de tempel te beschermen. Een kijkje nemen is hier zeker de moeite waard, ondanks de stevige entreeprijs.
Aan het eind van de tempel staat een grote wachtrij en we vragen ons af waar deze voor is en of we aan moeten sluiten. We besluiten ons eerst maar gewoon van de domme te houden en door te lopen, we kunnen altijd nog sorry zeggen. Eenmaal aan het begin van de rij zien we waarvoor de mensen in de rij staan. Er is een grote houten pilaar met onderin een gat van zo’n halve meter in doorsnee. De mensen die in de rij staan kruipen hier 1 voor 1 doorheen. Waarschijnlijk brengt het geluk ofzo maar het ziet er echt niet uit. Vreemd volk die Japanners haha.
Parkeren in Nara
Na het park gezien te hebben stappen we weer in de auto, die inmiddels helemaal alleen op de parkeerplaats staat, om door te rijden naar Osaka. De ingang van de parkeerplaats is ineens afgesloten met een ketting, blijkbaar hadden we dus eerder weg moeten zijn maar dit stond nergens vermeld. In ieder geval, bij de ingang stond wel een bord maar daarop staan geen tijden dus daar kunnen wij dan geen wijs uit…
Terwijl we de auto klaar maken om te vertrekken komt er een Japanner aan gelopen die heel enthousiast begint te praten in het Japans in de veronderstelling dat wij hem wel verstaan. Helaas!
Hij praat ook geen woord Engels maar het lijkt erop dat hij niet blij is met ons en dat hij geld van ons wilt hebben. Oeps! We vonden het eigenlijk ook al raar dat er zo dichtbij het park zo’n groot veld met geparkeerde auto’s was waar je gratis kon parkeren, maar we zagen niemand rondlopen om bij te kunnen betalen… Tijd om ons te gedragen als echte toeristen die er niks van snappen. Het duurt een minuut of 10, maar dan geeft de man het op. Hij maakt de ketting voor ons open en laat ons gaan. Op naar Osaka!
Osaka
Tijdens het boeken van accommodatie is Osaka hebben we flink mazzel gehad. We vinden een superdeluxe hotel die op een andere site 10x zo duur is dan op Agoda, waar wij de kamer boeken. Blijkbaar hebben ze een foutje gemaakt en de komma verkeerd gezet, haha! Het hotel is ontzettend hoog beoordeeld en de foto’s stralen flink veel luxe uit. Kingsize bedden, grote kamers, grote badkamers, ontbijt inclusief en vele extra’s op de kamers. Maar we kunnen morgen pas terecht, dus vanavond moeten we nog ergens anders slapen. Tegen de tijd dat we aankomen in Osaka is het al tijd om naar een slaapplaats te zoeken zelfs. Hoewel het niet ver is van Nara naar Osaka hebben we er toch weer erg lang over gedaan om hier te komen vanwege de langzame wegen en vele stoplichten. Ook zijn we vlakbij Nara nog gestopt bij een Sakebrouwerij om gratis sake te proeven, hihi. Waarom niet? We hebben ook nog een flesje meegenomen dus wie weet kunnen jullie nog komen proeven als we weer thuis zijn.
Na zo’n anderhalf uur rondrijden door Osaka zonder een gratis parkeerplaats te hebben gevonden zijn we er wel een beetje klaar mee. Overal hangen borden dat je moet betalen of dat het parkeren alleen voor bewoners of medewerkers is, en dat je een boete krijgt als je er toch parkeert. De nummers zijn in ieder geval duidelijk voor ons, wat er verder staat niet. Uiteindelijk wagen we het erop bij een privé parkeerterrein waar in ieder geval geen hoog bedrag op het bordje staat, dus waar we waarschijnlijk geen boete krijgen. Er staan maar 2 auto’s en de parkeerplaatsen zijn niet genummerd, dus we gaan ervan uit dat dit geen particuliere parkeerplaatsen zijn maar gewoon een parkeerterrein wat bij een kantoor ofzo hoort en alleen overdag gebruikt wordt. Een prima plaats om te slapen en het is ook nog in een rustige buurt.
We zetten de tent weer op in de achterbak en gaan naar bed. Gelukkig hebben we geen problemen met de parkeerplaats en kunnen we de hele nacht rustig doorslapen. Wel staan we voor de zekerheid om 6 uur op, zodat de kans dat er iemand komt om ons een boete te geven zo klein mogelijk is. Dan naar een convenience store om onze tanden te poetsen en ontbijt te halen. Omdat ons budget zo klein is besluiten we om onze lust naar muesli en koffie te combineren. We halen ijscappucino en doen daar de havermout in, het is nog lekker ook! Het voelt altijd wel een beetje vreemd om in de auto te eten, maar ach, who cares!
We rijden alvast naar het hotel om daar de auto te parkeren en dan pakken we de fietsen om naar de stad te gaan. Het enige nadeel van het hotel is dat het vrij ver van het stadscentrum is, maar we zijn toch binnen een uur in de stad en het weer is gelukkig goed genoeg om te fietsen. We hebben dit keer niet gepland of bekeken wat we willen zien in de stad, dus we kunnen gewoon lekker op ons gemak rondfietsen. Ik geloof niet dat de tempels, kastelen en paleizen die ze hier hebben erg verschillen van die we al gezien hebben op andere plaatsen in Japan, dus als we er toevallig langs komen kunnen we een kijkje nemen en zo niet dan niet. We komen langs leuke winkelstraten en neon verlichte wijken.
Maikoya; theeceremonie, kimono’s en Japanse kalligrafie
Aangezien Osaka onze laatste stop is willen we hier toch nog wel heel erg graag een echte Japanse kimono aan. Dat hoort er natuurlijk wel bij in Japan. We plannen een bezoek aan Maikoya, waar ze experts zijn in het omtoveren van de gemiddelde toerist in een echte Japanner. Maikoya is van alle gemakken voorzien, want naast de kimono verkleedpartijen kan je hier ook terecht voor een Japanse theeceremonie of cursus Japanse kalligrafie. Ze hebben zelfs een Samuraimuseum en de werknemers kunnen je werkelijk alles vertellen over de Japanse geschiedenis en cultuur. Het leukste is om hier een hele dag te besteden om alle activiteiten te combineren.
We starten met een tour door het Samuraimuseum, welke op een chronologische manier gepresenteerd wordt. We krijgen een zeer duidelijk beeld van de Japanse geschiedenis en al onze vragen worden beantwoord door de gids. We lopen langs oude Samuraikostuums en – zwaarden, miniatuurversies van Japan’s meest bekende kastelen en traditionele Japanse kinderkledij. Het is een heel andere ervaring dan het Samuraimuseum in Tokyo, waar ze meer gericht zijn op entertainen dan de bezoekers daadwerkelijk iets leren. Het personeel is ook erg vriendelijk en begripvol en halverwege de toch wel lange tour lassen ze een pauze in.
Een goede tijd om ons te laten omtoveren tot twee echte Japanners. Onder begeleiding van een vrouwelijke medewerkster worden we beide op de traditionele wijze aangekleed. Riny in een ‘mannenkimono’ en ik mag er natuurlijk een voor vrouwen uitkiezen. We krijgen het hele pakket; zelfs inclusief de grappige teensokken, die makkelijk in de Japanse houten slippers passen vanwege de inkeping naast de grote teen. Ik verbaas me over de hoeveelheid kledingstukken die ik aan krijg. Allereerst moet ik me omkleden in een losse broek en t-shirt met een stukje papier in de kraag om deze omhoog te houden. Dan worden allerlei figuurcorrigerende materialen aangebracht om de Japanse schoonheidsidealen, bijvoorbeeld de nek, te tonen en de minder mooie vormen te verbergen. Het valt me op dat ze bij vrouwen de borsten zowat afbinden, deze worden als minder mooie vorm gezien en het doel van de kimono is om er zo ‘plat’ mogelijk uit te zien. In mijn ogen juist níet flatteus, maar goed. Typisch voorbeeld van een gigantisch cultuurverschil, haha.
Na een half uurtje frutselen wordt zelfs mijn haar nog opgestoken en wordt er een grote hoeveelheid nep bloemen in gestoken. Riny staat ondertussen al 25 minuten te wachten, want zijn kimono gaat aan zoals een badjas. Ceintuur erom en hij is klaar. Nou, tijd voor wat foto’s en dan maken we de rondleiding door het museum af. Daarna mogen we deelnemen aan een Japanse theeceremonie. Dit hebben we in Kyoto ook al gedaan, maar het is erg leuk om dit nogmaals mee te maken en de verschillen te zien.
Dit keer heeft de geisha die de ceremonie begeleid zelfs haar haren en make-up in de typisch Japanse geisha-stijl gedaan, prachtig om te zien! Ze spreekt ontzettend goed Engels en legt stap voor stap alle onderdelen van de ceremonie uit. Daarna leert ze ons om volgens de traditie onze eigen kopjes thee te maken, inclusief het reinigen van de materialen. Dit is erg leuk, omdat we in Kyoto dit deel niet zelf hoefden te doen. De lekkernij die we vooraf aan de thee krijgen is ook wel iets bijzonders. Ze hebben echt hun best gedaan om hier iets speciaals van te maken en ze zijn ook nog eens heel erg smakelijk.
Als laatste is de cursus Japanse kalligrafie aan de beurt, welke privé aan ons gegeven wordt door dezelfde geisha die de theeceremonie gaf. Wederom legt ze alles geduldig uit en begeleid ze de hele activiteit perfect. Het is nog lastiger dan het eruit zien om mooie, strakke lijnen te maken, maar na 3x oefenen durven we het wel aan om het Japanse woord voor ‘samurai’ op het officiële papier te zetten. We krijgen een prachtig hoesje mee die we thuis als een echt Japans schilderij zo aan de muur kunnen hangen. De hele ervaring van vandaag is een absolute aanrader bij een bezoekje aan Osaka en boek je hier.
Love hotel Osaka
Na een klein beetje verdwaald te zijn vanwege lege telefoonbatterijen komen we uiteindelijk toch weer terug bij het hotel. We pakken onze spullen uit de auto en checken in. Onze kamer is zoals verwacht echt gigantisch. We komen binnen in een soort voorportaal, dan kunnen we rechts de badkamer in, waar het eerste gedeelte met alleen de wc en wastafel al groter is dan de gemiddelde hotelbadkamer. Er zit echter nog een deur in naar een enorme doucheruimte met 4-persoons-jacuzzi, douche en zelfs een sauna! Als je bij binnenkomst rechtdoor loopt kom je in de slaapkamer waar we een kingsize bed vinden waar je zowat in kunt verdwalen. Als ik links op de rand lig en Riny rechts kunnen we elkaar met uitgestrekte armen niet eens raken! Ja dit hebben we geprobeerd, haha. We hebben een heuse zitruimte met bank, tafel, kasten, tv, enz. Het is echt belachelijk groot. We hebben ook ontzettend veel extra’s zoals ontelbare douchespullen inclusief overbodige crèmepjes, crèmespoeling, haarolie en ga zo maar door. Ook liggen er nieuwe tandenborstels en haarborstels die we mogen gebruiken en badjassen en slippers.
In de slaapkamer vinden we nog een waterkoker met gratis koffie en thee, een koelkast met gratis snacks en water en een nachtkastje met ahum, gratis condooms, haha! Na wat verder te kijken vinden we ook een vibrator op de kamer, een soort minibar met sexy jurkjes en seksspeeltjes en de tv heeft bijna alleen maar pornokanalen. Blijkbaar is dit dus een van de vele love hotels, waarover we zo veel gehoord hebben. Dit is een bekend fenomeen in Japan, en wordt helaas in de meeste gevallen gebruikt door jonge Japanse vrouwen voor een paar uur om verboden activiteiten uit te voeren met vreemde mannen… Nou ja, voor stellen is het ook geen verkeerde locatie moet ik zeggen, haha. We chillen de hele avond in bad en slapen echt heerlijk in het zeer comfortabele bed.
De volgende ochtend slapen we lekker uit en genieten we van ons ontbijtje op bed. Daarna besluiten we om om een andere kamer te vragen, want we moeten eigenlijk nog flink aan de blog werken maar de Wifi werkt hier niet echt mee. Dit is gelukkig geen enkel probleem. Op onze nieuwe kamer hebben we naast goede Wifi nu ook een of ander casino apparaat, nog meer ruimte op de slaapkamer en weer een nieuwe voorraad gratis spullen. Dat wordt weer inslaan!
Overdag fietsen we door de buurt van het hotel, halen we wat boodschapjes en zoeken we uit hoe we morgen het beste op het vliegveld kunnen komen. We hebben namelijk niet veel geld meer over, maar willen eigenlijk niet meer pinnen omdat we dan weer extra moeten bijbetalen en nog geld verliezen als we de restanten wisselen in Nepalese Roepies op het vliegveld. Ons avondeten bestaat daarom uit een magnetronmaaltijd van 100 Yen (in Euro’s zo’n 80 cent) per stuk die we in de magnetron op onze hotelkamer opwarmen. Het smaakt niet eens slecht; soep met udon noodles (van die hele dikke), 2 ministukjes groente en een stuk tofu. De soep bevat natuurlijk weer vissaus, maar omdat alles los verpakt zit kan Riny mijn soep erbij pakken en maak ik een soort pesto pasta met de laatste pesto en kaas die we nog over hebben. Het smaakt best prima.
De volgende dag pakken we met ons laatste geld de trein naar een groter station, waar we de treinkaartjes naar het vliegveld met pin kunnen betalen. Zo fijn, we hoeven niet meer bij te pinnen en hebben zelfs nog wat geld over om snacks te kopen voor in het vliegtuig. We zijn ruim op tijd op het vliegveld van Osaka en via Chengdu (China) en Lhasa (Tibet) komen we de volgende ochtend met ruim 4 uur vertraging eindelijk aan in Kathmandu, Nepal. De overstap in Lhasa ging niet erg soepel. Tibet valt inmiddels onder China en in China moet iedereen, ook degenen die alleen overstappen, door de douane. Het kost dus nogal wat tijd, dus iedereen die de vlucht naar Kathmandu moest halen kwam al te laat aan bij de gate. Helemaal gestrest natuurlijk, maar wat blijkt, we moeten nog 2 uur op het vliegtuig wachten! In ieder geval, dat bleek achteraf, want op het moment zelf kregen we echt 0,0 informatie over de vlucht. Er zijn geen elektronische borden met vluchtinformatie, er is zelfs niet eens een papiertje opgehangen bij de gate met de vlucht erop ofzo. In feite ben je een beetje aan je lot overgeleverd, maar we waren hiervoor al gewaarschuwd. Schijnbaar staat Lhasa hier al om bekend, maar Kathmandu ook, dus je kunt je voorstellen dat als je van de ene naar de andere vliegt het helemaal dramatisch is.
Gelukkig staat Shreejan, onze vriend in Kathmandu, nog geduldig te wachten op het vliegveld. We settelen ons weer in onze favoriete accommodatie in Nepal, Nagarjun Homestay in Kathmandu, en dan bereiden we ons voor op de volgende bestemming in Nepal; Pokhara.
Al onze mooiste foto’s bij deze blog bekijk je hier.
Geef een reactie