Met de trein gaan we richting Fujikawaguchiko, het meest bekende plaatsje rondom de hoogste berg van Japan; Mount Fuji. We slapen in een Airbnb in het nabij gelegen Fujiyoshida en bezoeken het 5 lakes gebied waaronder het prachtige Motosu meer.
Op naar Fujikawaguchiko
We nemen afscheid van onze vriendelijke workaway gastheer Mitake en gastvrouw Emi in Ome en lopen terug naar het station om de trein te nemen naar onze volgende bestemming, Mount Fuji. Hiervoor hebben we echter wel 2 treinen nodig en dan een overstap op een bus die stopt langs de snelweg, maar op internet is hier weinig over te vinden en ook Mitake wist niet precies hoe het werkt. Op hoop van zegen gaan we dus maar naar het station, wellicht spreekt er iemand Engels en kan die ons helpen. We kopen een JR Pass en stappen op de trein.
Eenmaal op het station aangekomen vinden we een behulpzame vrouw die ons wijst op een website waarop we tickets voor deze bus zouden moeten kunnen boeken. We gaan op zoek naar gratis WiFi om een poging te doen. Na zo’n 20 minuten zoeken geven we het op. De halte waar we volgens de vrouw op moesten stappen is niet te vinden op de site en inmiddels is het al zo laat dat we de bus ook niet gaan halen. We gaan dus maar met de trein, die doet er wat langer over en kost wat meer maar dan komen we in ieder geval zeker aan. Langs de snelweg op een bus gaan staan wachten waarvan we niet weten of hij voor ons zal stoppen lijkt ons geen goed idee.
Fujiyoshida
We worden opgehaald van het station door onze Airbnb host. We hebben echter geen WiFi op het station dus kunnen we hem niet laten weten dat we er zijn, maar ook niet zien of hij er al is.
We kijken wat rond bij de parkeerplaatsen van het station maar zien niemand die op zoek lijkt naar 2 verdwaalde toeristen. Wel een slapende man in een auto die een beetje asociaal voor de deur staat geparkeerd. Een kleine 20 minuten later zien we een man op ons af komen lopen en blijkt het dus toch de slapende man geweest te zijn, haha.
We stappen uit bij ons slaapadres, een eigen huis in een afgelegen wijk. Het is een oud huis wat niet echt goed geïsoleerd is, maar voor ons is het prima zolang de kachel het doet en er stromend water is. Van lang reizen wordt je vanzelf minder veeleisend en ben je al snel tevreden. We spreken met onze host, Aki, af dat hij ons vanavond ophaalt om samen wat te eten en te drinken bij een restaurant waar hij altijd heen gaat.
Traditioneel Japans eten
Het restaurant blijkt een heel klein traditioneel familie restaurant te zijn. Qua afmetingen is het net zo groot als de gemiddelde woonkamer in Nederland. De indeling bestaat uit 2 rijen lange, lage tafels waar iedereen op de grond omheen zit en ze dus toch nog voor 20 mensen eetgelegenheid hebben. Er is ook een klein barretje waar nog 4 mensen aan kunnen zitten. Als je dit zo ziet vraag je je af waarom wij in Nederland altijd zo met onze ruimte zitten te klooien. De oplossing is dus simpel, de stoelen eruit, haha!
Het eten smaakt heerlijk en we vertellen Aki volop over onze plannen en dromen. Hij luistert erg aandachtig en is oprecht geïnteresseerd. Hij vertelt ons ook over zijn dromen en zijn nieuw opgezette stichting met vrijwilligers die reizigers wereldwijd helpen om problemen op te lossen en vragen te beantwoorden. Daar ligt zijn passie, hij wil vooral behulpzaam zijn voor iedereen. Na het eten drinken we nog iets en daarna bestelt Aki voor ons een taxi die ons naar het huisje zal brengen. Eenmaal thuis aangekomen blijkt dat hij de taxi ook al betaald heeft, want de chauffeur wil geen geld van ons aannemen.
Pagoda’s, tempels en shrines
De volgende dag staat Aki al vroeg bij ons voor de deur. Het is zondag vandaag en hij is vrij, maar wil ons graag meenemen om wat dingen te gaan bekijken in de stad. Het weer is jammer genoeg niet al te best. Het regent al de hele morgen en Aki weet ons te vertellen dat er aankomende nacht een tyfoon over de stad zal trekken. Grootste voordeel is wel dat vaak na een tyfoon het weer erg goed is, dus laten we dat dan maar hopen.
Allereerst bezoeken we Chureito Pagoda. Een prachtige, grote rode pagoda met, bij mooi weer, uitzicht op Mount Fuji. Vandaag hebben we uitzicht op een dikke grijze lucht en een groene paraplu, maar we zien gelukkig wel al een aantal blaadjes aan de bomen die beginnen te verkleuren. Dat is natuurlijk wel een van de hoogtepunten van Japan, de prachtige bomen en kleuren in de herfst. Het zijn er helaas nog niet zoveel want volgens Aki zijn we daarvoor te vroeg en begint dit meestal pas in November.
Na Chureito Pagoda rijden we naar Sengen Jinja Shrine, gelukkig niet zo ver. Deze tempel ligt onderaan de voet van de berg waarop de Pagoda staat. Jammer voor ons kunnen we de tempel vandaag niet bezichtigen dus rijden we maar snel door naar onze volgende bestemming: Kitaguchihongufujisengen Shrine.
Kitaguchihongufujisengen Shrine, als je het snel uitspreekt… Dat gaat niet. Dit is volgens Aki de grootste tempel die in dit gebied staat en volgens ons heeft hij gelijk. Wat een gigantische tempel is dit! Wat nog meer indruk maakt dan de tempel zijn de 2 enorme bomen aan weerszijde van de tempel. Deze zijn echt al honderden jaren oud zo lijkt het.
Reinigingsritueel
Bij iedere tempel die we tot nu toe hebben gezien is het ons opgevallen dat mensen die de tempel bezoeken een vast ritueel volgen en we vragen Aki waarom dit is en of hij het ons voor kan doen zodat we de volgende keer met de mensen mee kunnen doen.
Allereerst beginnen ze bij de ingang met het reinigen van hun handen en mond. Net voor de entree poort, tori genaamd, staat een soort fontein waaruit bronwater stroomt. Op deze fontein liggen een soort van houten pollepels, ik kan geen ander woord verzinnen. Met deze lepels scheppen ze voorzichtig wat water uit de bron en reinigen daarmee hun handen, eerst links en dan rechts. Daarna gieten ze nog wat water in hun hand waarmee ze hun mond spoelen en als laatste wordt de lepel weer gereinigd, met het laatste beetje water wat er nog in de lepel zit, door hem rechtop te houden. Belangrijk is dat je dit reinigen van handen, mond en lepel buiten de fontein doet omdat anders het bronwater vervuild raakt. Dit water is ook niet bedoeld om van te drinken. Vervolgens gaan ze, na een buiging gemaakt te hebben voor de Shinto gate, door de poort richting de tempel. Bij de tempel volgens ze dan een ander ritueel wat geluk zou brengen en hun wensen zou vervullen.
Bovenaan de trap van de tempel staat een houten bak waarvan de deksel houten spijlen heeft en dus half open is als het ware. Dit is bedoeld om een muntje van 5 Yen in te gooien. Nadat je dit gedaan hebt maak je 2 buigingen en vervolgens klap je 2 keer in je handen en sluit je af met nog een buiging. Niet te snel uiteraard, want de tempel heeft wel tijd nodig om je verzoek te verwerken. Daarna is het ritueel voltooid en kan je de tempel weer verlaten. Nadat Aki het voor heeft gedaan doen we het braaf na en lijken we net volleerde Japanners. Hierna is het tijd om te gaan, op naar de 8 vijvers!
8 ponds
De 8 vijvers is volgens Aki het toeristen punt van zijn dorp, daar komen busladingen Chinezen op af. Als we aankomen hebben ze ook net weer en een nieuwe vracht afgeleverd, wat fijn! Ik weet niet precies waarom het is, maar Chinezen zijn niet onze vrienden. Ze zijn denk ik gewoon té aanwezig altijd ofzo, met hun gids! Maar goed, we laten het de pret niet drukken en lopen snel naar binnen.
De 8 vijvers zijn, je raadt het nooit, 8 vijvers! Ze zitten vol met vissen en prachtig helder water en zijn rondom mooi aangekleed met bloemen, bomen en rotsen. Bij mooi weer kan je hier ook schitterende foto’s maken, maar het weer is nog niet veranderd helaas. Nog steeds grauw, grijs en nat dus die mooie foto’s zullen we morgen nog maar voor terug gaan als we eraan toe komen.
Een meevaller in het budget
Aki brengt ons weer terug naar huis en nodigt ons uit om op zijn kosten vanavond mee uit te gaan eten bij zijn vaste restaurant. Daar zeggen we geen nee tegen natuurlijk, dat zou onbeleefd zijn.
Tijdens het eten laat Aki ons weten dat hij heeft nagedacht over hoe hij ons zoveel mogelijk kan helpen om onze droom, zo lang mogelijk te kunnen blijven reizen, te verwezenlijken. Hij bied ons aan om gratis in zijn huis te verblijven zolang we willen en over de kosten van het eten hoeven we ons ook geen zorgen meer te maken, die neemt hij voor zijn rekening.
Verbaasd kijken wij hem, en elkaar, aan en vragen ons af of hij dit serieus meent. En ook of we dit wel kunnen aannemen. Maar hij staat erop en voelt zich vereerd dit voor ons te kunnen doen. We hebben dus niet echt een keuze zo lijkt het. Ergens vinden we het wel fijn, want Japan is een duur land en zo vallen de kosten toch nog mee, maar van de andere kant lijken we wel een stel profiteurs zo en dat willen we ook niet. We proberen hem dus nog maar eens duidelijk te maken dat dit echt niet nodig is, maar hij wil het niet weten. Sterker nog, Aki heeft zojuist bedacht dat we zijn auto wel kunnen lenen nu we hier toch zijn. Dan kunnen we zelf gaan kijken waar we willen. Waar vind je nou nog zulke mensen tegenwoordig?
Mount Fuji tour in onze nieuwe auto
De volgende ochtend staat Aki weer vroeg op de stoep. Hij slaapt maar 4 uur per dag en is ‘s ochtends dan ook al om half 2 wakker. Gelukkig weet hij het nog wel lang genoeg te rekken om bij ons aan te bellen haha. Ik rijd met hem mee om hem af te zetten bij een vergadering en kan dan daarna met de auto terug rijden.
De auto is een (erg) kleine pick-up met achterin de laadbak een vouwfiets, die heeft hij er ook nog even bij geregeld en onderweg pikken we er nog 1 op zegt hij. Maar omdat we wat laat zijn vraagt hij of ik hem eerst af kan zetten en daarna de fiets op kan halen, geen probleem. Eenmaal op locatie vertelt Aki mij waar ik de fiets kan vinden:
“Bij de convenience store om de hoek staat een soortgelijk auto, daar ligt de fiets achterin de laadbak. Rijd er maar gewoon heen en pak hem er maar uit.”
Ik besluit om eerst maar eens gewoon naar de winkel te rijden, kijk ik daar wel of ik eruit kom. Eenmaal aangekomen bij de winkel zie ik inderdaad een andere pick-up staan. Ik zet de mijne er naast en kijk in de bak: een vouwfiets. Tot zover klopt het verhaal dus gewoon. Maar ja, ik ben hier natuurlijk wel de buitenlander die bij een wildvreemde auto een fiets uit de laadbak gaat pakken om hem in mijn eigen auto te leggen en weg te rijden. Dat voelt toch niet helemaal lekker.
Ik stuur Aki nog een foto van de fiets en vraag of het die is. Hopelijk heeft hij tijd om tijdens zijn vergadering even iets terug te sturen. Hij bevestigt mijn vraag met een kort ‘ja’ en verder niets. Hij zal wel druk aan het vergaderen zijn dan. Ik pak de fiets uit de bak en leg hem in mijn auto. Daarna rijd ik weg en verwacht ik ieder moment geschreeuw achter me te horen. Het geschreeuw blijft uit, dus zal het toch wel goed zijn dan. Op naar Milou en dan snel het gebied verkennen.
Fuji 5 lakes
We pakken de auto in en bekijken de route die we vandaag af gaan leggen. We gaan Mount Fuji bekijken vanuit verschillende hoeken. Rondom Mount Fuji liggen verschillende meren die allemaal een mooi uitzicht bieden op Mount Fuji. Het enige waar je wel rekening mee moet houden is dat je deze meren bezoekt op een mooie dag. Wij hadden het geluk dat we zijn gegaan op de dag na de tyfoon. Blijkbaar is het na zo’n tyfoon altijd mooi weer. Het nadeel dat wij hadden was alleen dat de wind nog niet helemaal was gaan liggen waardoor we niet de mooiste weerspiegelingen van Mount Fuji in het water hadden. Maar ach, als dat onze grootste zorg is dan hebben we het nog niet zo slecht, dus we klagen niet.
Lake Motosu
Het mooiste uitzicht op Mount Fuji heb je volgens ons bij ‘Lake Motosu’. Een prachtig, groot blauw meer met in de achtergrond Mount Fuji. Jammer genoeg konden we het rondje om het meer niet rond rijden vanwege werkzaamheden maar anders is dit ook zeker een aanrader. Ook de andere meren bieden een mooi uitzicht maar deze is toch wel onze favoriet.
Bij een Lawson Station (een convenience store die in heel Japan te vinden is en waar ze gratis WiFi hebben) checken we onze berichten en blijkt dat Aki ons een aantal berichten heeft gestuurd. Hij heeft een leuke mededeling voor ons en een goede vriend van hem heeft ons uitgenodigd om bij zijn restaurant te komen eten, op zijn kosten ook nog eens. Bij het restaurant aangekomen wacht Aki ons al op. We nemen plaats aan tafel en krijgen de lekkerste gerechten geserveerd. De kok heeft zelfs rekening gehouden met Milou’s voorkeur voor veganistisch, geweldig!
Doe-het-zelf camper
De mededeling die Aki voor ons heeft is ook fantastisch. Hij biedt ons aan om zijn auto mee te nemen zolang we in Japan zijn, zodat we kunnen gaan en staan waar en wanneer we willen. En we mogen hem zelfs achterlaten in Osaka, waar we op het vliegtuig stappen over 2 weken. Dat ligt hier zo’n 500 kilometer vandaan! Dit is echt niet te geloven!
We vragen Aki wel 15 keer of hij het zeker weet en zeggen hem dat hij het niet hoeft te doen, maar we kunnen het net zo goed tegen de schuifdeur zeggen, hij wil er niets van weten. We besluiten dus om maar gewoon dankbaar te zijn en zijn aanbod te accepteren. Dat veranderd onze plannen dus aanzienlijk aangezien we nu alle kanten uit kunnen.
Roadtrippen door Japan
De volgende dag pakken we de tassen in en maken ons klaar voor vertrek. We hebben een route uitgestippeld die ons door de Japanse Alpen zal leiden. Hopelijk zien we daar dan wat meer gekleurde bomen ook. Als we de tassen klaar hebben staan gaat de deurbel, Aki. Hij heeft voor ons nog een tent gekocht en wat zeil zodat we op onze auto kunnen kamperen, dat scheelt ons nogal wat kosten voor accommodatie heeft hij bedacht! Geweldig toch als je zo iemand hebt die je helpt?! We kijken of de tent past en terwijl we dit doen sleept Aki de matrassen naar beneden. Hij wil dat we die meenemen want hij wil niet dat we het koud krijgen. Dus we leggen 4 matrassen achterin, de tent, 2 fietsen, 2 dekens, 2 tassen en een groot stuk zeil. We nemen afscheid van Aki, maar we verwachten dat we hem nog veel zullen spreken de komende 2 weken.
Ons avontuur naar de Japanse Alpen kan beginnen!
Al onze foto’s van Mount Fuji vind je hier.
Wat een lieve behulpzame man is die Aki , daar hebben jullie echt mee geboft zeg!!
En wat avontuurlijk om met zo’n pick up te mogen rondrijden en te overnachten!!
Wat hebben jullie al veel gezien en gedaan op jullie reis!
Ga zo door,en door jullie verhalen en foto’s reizen we een beetje met jullie mee!!
Ja, Aki heeft ons echt zo veel geholpen, daar hebben we echt geluk mee gehad! Het was inderdaad een groot avontuur maar wel erg leuk, we zijn ook blij en dankbaar dat we dit allemaal mee mogen maken en met elkaar en jullie kunnen delen.
Ongelooflijk wat een prachtig lief gebaar van Aki dat zulke mensen vandaag de dag dit nog doen daar kunnen wij nog veel van leren
Ja dat was inderdaad een prachtig gebaar van Aki. Die mensen vind je tegenwoordig niet gauw meer nee en er zijn er inderdaad nog genoeg die er iets van kunnen leren.