Tja, het hele verhaal over hoe Riny zich voelde toen hij afscheid moest nemen van alle vrienden en familie hebben jullie een paar weken terug hier al kunnen lezen. Maar misschien vragen jullie je ook af hoe ik me voelde?
Ik moet eerlijk zeggen dat bij mij het besef dat we zo lang weggingen nooit echt is gekomen. Inmiddels zijn we al ruim anderhalve maand weg en eigenlijk besef ik het nog steeds niet. Dat is denk ik de grootste reden voor het feit dat ik weinig moeite had met het afscheid. Natuurlijk was het niet leuk om mijn ouders gedag te zeggen en mijn zus en pasgeboren nichtje. Dat wordt deels veroorzaakt door het zien van tranen in iemand anders ogen, maar natuurlijk ook door mijn eigen gevoel. Afscheid nemen is nooit leuk, om welke reden dan ook.
Ik denk dat het voor mij enorm heeft geholpen dat ik al eerder voor een half jaar afscheid heb genomen toen ik stage ging lopen in Australië. Ik weet hoe het is om te vertrekken en hoe dat half jaar toen is verlopen. Natuurlijk heb ik toen ook mensen gemist, maar ik had het voornamelijk veel te druk met lol maken. Daardoor is voor mij de tijd voorbij gevlogen. Ik had pas zin om weer naar huis te gaan toen het moment ook echt daar was, en niet eerder.
Waar ik stiekem wel van baal is dat we veel van de jeugd van kinderen van broers, zussen en vrienden moeten missen. Riny is inmiddels al twee keer oom geworden en ik afgelopen november voor het eerst officieel tante. Daarnaast heeft mijn zus nog een tweeling in huis rondlopen van haar man, en heeft Riny ook nog twee heel lieve halfzusjes. Met allemaal hebben we de afgelopen tijd een aardige band opgebouwd. Het is dan ook helemaal niet leuk om ze zo lang te moeten missen. Vooral omdat het kinderen zijn en omdat die zo vreselijk snel veranderen. Dus bij deze lieve kids, verander niet te snel! En doe je het wel, vraag dan aan papa en mama om even een filmpje te maken en door te sturen. Blijven wij in ieder geval op de hoogte van eerste schooldagen, eerste hapjes, eerste stapjes, verjaardagen enz.
Gelukkig is er ook nog leuk nieuws..! Riny voelde denk ik de druk van een jaar weg zijn en hij heeft zich stiekem voorgenomen om mij hier ergens ten huwelijk te vragen! In ieder geval, hij wil dat hij de optie heeft. Ik denk dat ik me eerst nog een jaar voorbeeldig moet gedragen.. haha! (Dat komt dus nooit goed…) Ik was dan ook aangenaam verrast toen wij op de dag voor vertrek met papa en Irma (zijn vriendin) gingen lunchen, en Riny aan pap om mijn hand vroeg! Super degelijk en ouderwets maar oh, wat vind ik dat romantisch! Gelukkig kreeg hij toestemming, hoera! Nu is het wachten op hét moment en dé ring! Spannend! Ik kan nu al een paar heel mooie plekjes verzinnen. Maar Riny kennende wordt het in ieder geval een plaats en moment waarop ik het totaal niet verwacht. To be continued…
GEFELICITEERD MET DE VERLOVING. Want dat is het nu, als de man, de vader om de hand van de dochter vraagt dan is het stel in kwestie verloofd. G E W E L D I G nieuws.
En wanneer Riny je officieel gaat vragen…. geen idee maar als Riny nog 3 jaar wacht dan kan jij Riny vragen. In 2020 is het schrikkeljaar en in schrikkeljaar konden vroeguh de vrouwen de mannen vragen en in Ierland is op 29 februari (schrikkeldag) dat nog steeds traditie. Maar…. Riny wacht geen 3 jaar hahahaha. Vroeger was de verlovingstijd ook de tijd voor de vrouw. om de uitzet bij elkaar te sparen. Dus doe je best Maak schalen van kokosnoten bijvoorbeeld hahahahahah (wordt alleen op het einde wel een gesjouw al die zelf gemaakte potten en pannen en serviesgoed hahahah)
Maar hoe jij je voelde, wel afgevraagd maar het zal bij jou ook geen feestgevoel zijn geweest. Inderdaad het leven in Nederland gaat gewoon door en daar kun je niet bij zijn op het moment. Balen. En we hebben al heel veel dingen wat 30 jaar geleden futuristisch leek in de serie van Star-trek in gebruik maar dat Beam me up-Scottie is er helaas nog niet…. wat zou dat fijn zijn.
HAVE FUN. xxx