Geen zin om te lezen? Bekijk hier het fotoalbum.
Padangbai naar Gili Trawangan
We komen aan in Padangbai met onze scooter en rijden direct door naar de haven. Onderweg zijn er veel mensen die onze aandacht proberen te trekken of zelfs een stuk met ons meerijden om te vragen of we misschien met hun boot willen overvaren. Padang Bai is een havenstadje aan de Oostkust van Bali en er vertrekken hier ferry’s naar zowel Nusa Penida als Lombok. Ook vertrekken er tal van kleinere, snelle boten naar de Gili eilanden voor de kust van Lombok, en naar Nusa Lembongan en Nusa Ceningan voor de kust van Bali.
Toen we hier de eerste keer waren hebben we de ferry genomen naar Nusa Penida, weten jullie nog (nee? Lees het hier)? Naar de Gili’s is dit echter niet mogelijk, tenzij je via Lombok reist. Dit is op zich wel te doen alleen kom je op Lombok niet in de juiste haven aan. We zouden dan eerst een taxi moeten nemen naar de juiste haven (van een paar uur), om daar weer een boot te zoeken die ons naar Gili brengt. Hier hebben we weinig zin in omdat dit uiteindelijk niet veel geld zal besparen. We gaan dus op zoek naar een goede deal voor een snelle boot.
We parkeren onze scooter in een (hopelijk) veilig straatje en lopen richting de haven. De eerste man die ons aanspreekt vraagt 500.000 roepia per persoon voor een enkele reis, wat na onze eerste afwijzing verandert in 350.000 per persoon. Dit lijkt ons nog steeds erg duur, maar de man houdt voet bij stuk dus op naar de volgende. Na een aantal onderhandelingen komen we al wat lager uit, maar blijft het nog steeds aan de hoge kant. Tijd voor een nieuwe tactiek, bluffen. De volgende die ons aanspreekt roept wat prijzen, maar we wijzen alles af totdat hij niet verder meer lijkt te willen zakken. Vervolgens vraagt hij ons wat onze prijs is. Ik vertel hem dat we iemand hebben gevonden die ons voor 200.000 wil brengen en dus op zoek zijn naar een betere deal. Na wat overleg met zijn kameraad zegt hij dat hij ons voor 250.000 een enkeltje aan kan bieden en trekt ons aan de arm mee naar zijn shop. We trekken ons los en zeggen dat de deal niet beter is dan we al hebben. Hij overlegt nog wat en geeft dan uiteindelijk toe. Hij biedt ons 2 retour tickets aan voor 800.000 en een gratis parkeerplaats voor onze scooter. Die scooter kon hij zelfs van een afstand al aanwijzen. Zo goed houden ze je dus in de gaten hier als toerist.
De overtocht met een snelle boot
We handelen het papierwerk af, parkeren de scooter en vertrekken met de boot van Padangbai naar Gili Trawangan. Althans dat denken we. We moeten eerst plaats nemen op de pier totdat onze boot er is. Maar aangezien het weer niet al te best is, hebben alle boten vertraging en de onze komt maar liefst 3 uur later aan. Dat belooft nog wat voor de overtocht. We geven onze tas af aan de man bovenop de boot, en deze gooit hem achteloos door naar de volgende. Maar goed dat onze camera en laptop daar niet in zitten. Er gaat een zeiltje overheen en wij gaan benedendeks zitten. Hier is het warm, benauwd en stinkt het naar diesel.
De overtocht is een tocht van overleven en niet ziek worden. De golven slaan de boot alle kanten op en door de hoge snelheid van de boot komt hij ook menigmaal los van het water om vervolgens met een harde klap weer neer te komen. De overtocht zou een uur duren in goed weer. Gelukkig zaten ze er niet ver vanaf en komen we na bijna 2 en half uur aan op Gili Trawangan.
Gili Trawangan
We zijn blij dat we weer op onze benen kunnen staan en niet ziek zijn geworden. Onze tas wordt samen met alle andere bagage vakkundig op een grote hoop op het strand geflikkerd en de eilanders staan ons al op te wachten om ons een kamer aan te smeren. We rapen onze tas van het strand en merken dat het afdekzeil ook zijn beste tijd heeft gehad, want de tas is voor de helft nat. Ach ja, we zijn veilig aangekomen, niet ziek geworden en hebben onze tas nog, dus niet te lang bij stilstaan. Op naar een slaapplaats.
We lopen door wat straatjes en vragen her en der naar de mogelijkheden. Het is momenteel hoogseizoen en een groot deel van de accommodaties zit al vol. Uiteindelijk vinden we een geschikte kamer voor een goede prijs, inclusief ontbijt. Het is dat we snel tevreden zijn wat betreft onze slaapplaats, maar ik denk dat velen van jullie hier niet hadden willen slapen. Er lopen overal mieren in de kamer, de wastafel staat op het punt om af te breken, de douche geeft een miezerig straaltje koud water en de ventilator maakt evenveel lawaai als onze mixer thuis. Maar de prijs is goed en we hoeven er slechts te slapen, dus we dumpen onze tas en gaan snel de hoofdstraat verkennen.
We belanden op een nachtmarkt. Een marktpleintje waar iedere avond vele kleine kraampjes en terrasjes worden opgebouwd waar mensen kunnen eten. Na een rondje te hebben gemaakt over de markt bestellen we wat te eten en nemen plaats aan een tafel. Zo’n kleine 10 minuten later komt Matt, een Amerikaan, tegenover ons zitten. We raken aan de praat en hij verteld ons dat hij is begonnen aan een duikcursus en dat er later op de avond een full moon party is aan de andere kant van het eiland. We praten nog wat verder en na het eten besluiten we om met zijn 3-en nog wat te drinken, voordat het tijd is om naar de full moon party te gaan. Na deze drankjes huren we een veel te dure fiets (tegen “avondtarief”) en begeven ons naar de andere kant van het eiland. De full moon party is aardig druk en gezellig en de tijd vliegt voorbij. Rond 2 uur hebben we het wel gehad en besluiten we om naar onze kamer te gaan.
Is duiken niet iets voor ons?
We staan op en bestellen ons ontbijt bij de receptie. We wachten vervolgens een klein half uurtje buiten op de veranda totdat het ontbijt wordt gebracht. Nadat we dit op hebben besluiten we om een rondje over het eiland te fietsen om te kijken wat er allemaal te zien is. Het zijn voornamelijk barretjes en strand maar de sfeer is er een stuk relaxter dan op Bali of de Nusa eilanden. We komen ook langs een strand genaamd Turtle Point, wat vlak bij ons huisje ligt. We besluiten de fietsen weg te brengen en hier te gaan snorkelen.
De lokale bevolking die hier langs het strand zit om ons wiet, xtc en paddo’s te verkopen, weet ons ook te vertellen dat je hier schildpadden kunt zien terwijl je snorkelt. Daar worden we wel enthousiast van! Zeker nadat we een aantal dagen geleden zelf nog 2 kleine schildpadjes hebben teruggezet in de zee (dat lees je hier terug). Echter zijn we wel wat sceptisch, want waarom zouden ze zo dicht bij het strand zwemmen? Tijd dus om op onderzoek te gaan. De kleren gaan uit, de zwembrillen (onze ‘reis-snorkel-uitrusting’) gaan op en daar gaan we.
We merken al snel dat er een flinke stroming staat, eigenlijk niet te doen om er tegenin te zwemmen zonder vinnen. Gelukkig liggen er uit de kust wat boten waar we ons aan vast kunnen houden. Hangend aan een boot en turend naar beneden zien we veel vissen zwemmen, maar helaas geen schildpad. Na een klein half uur zwemmen en hangen geven we het op. We zijn ook aardig uitgeput door de stroming, dus tijd om terug te gaan. Terwijl Milou terug zwemt en ik nog een laatst blik onder water werp, zie ik zowaar een schildpad zwemmen. Ik kijk op uit het water, roep keihard SCHILDPAD naar Milou en zet de GoPro aan. Wat is dat gaaf om te zien zeg! Milou is er ook nog op tijd bij om hem te zien, maar als ze er met de camera achteraan wil duiken is hij al te ver weg om nog te kunnen zien. Nu we dit gezien hebben gaan we nog meer twijfelen of we ons duikbrevet hier willen gaan halen.
Eenmaal terug bij het huisje besluit ik Renske te appen. Renske is mijn nichtje die hier een aantal maanden geleden heeft gewerkt als duikinstructrice. Ze is erg enthousiast en raad ons Dive Central aan om eens te gaan praten.
Dive Central Gili
Na ons ontbijt besluiten we Dive Central een informatief bezoek te brengen. Bij de receptie ontmoeten we Chris. Een zweedse jongen die prima Engels spreekt, wie ons vol enthousiasme vertelt over de mogelijkheden. We nemen deze informatie mee en gaan er eens serieus over nadenken, want het blijft toch een hoop geld wat we ineens uit moeten geven.
Op het eiland is een kleine berg, deze besluiten we eens op te gaan wandelen om van het uitzicht te genieten. Helaas valt dat erg tegen, omdat het uitzicht grotendeels wordt belemmerd door bomen, maar de wandeling zelf is leuk. Aan de andere kant van de berg ontmoeten we een Engels stel en raken aan de praat. Het klikt goed tussen ons en we spreken af om samen te gaan lunchen. Na deze heerlijke lunch gaan zij op het strand liggen en besluiten wij terug te gaan naar Dive Central. We gaan het doen!
PADI Open Water Cursus bij Dive Central Gili
We lopen de receptie binnen en daar zit Steve, de manager van Dive Central Gili. Ook hij vertelt vol trots en enthousiasme over zijn vak, zijn personeel en zijn bedrijf. Hij kan er echt uren over doorvertellen, dat merken we direct. We maken het papierwerk in orde en dan kunnen we zelfs al direct beginnen met de eerste theorieles. De theorie voor de PADI Open Water Course bestaat uit een vijftal video’s die bekeken moeten worden. Na of tijdens elke video dienen een aantal vragen te worden beantwoord, welke voor aanvang van de praktijkles wordt nagekeken en behandeld.
Na afloop van onze eerste video verlaten we het theorielokaal en lopen het terras op. Naast het terras ligt een groot, diep zwembad waarin de basisinstructies worden gegeven voordat de duiken in de zee plaatsvinden. Momenteel is er niemand in het zwembad omdat de meeste zwembadlessen plaatsvinden in de ochtend. Daarbij is het nu al bijna 5 uur, dus voor vandaag zit het er sowieso al grotendeels op.
We zien Steve aan een grote lange bartafel zitten samen met nog wat collega’s, althans die gok maken we aangezien ze allemaal hetzelfde gekleed zijn. Hij ziet ons ook en komt direct naar ons toe om te vragen hoe het gegaan is met de theorie. Het is een heleboel informatie die in korte tijd op je af komt, maar Steve verzekerd ons dat onze instructeur morgen alles zal verduidelijken. Ook nodigt hij ons uit voor een biertje met hem en zijn collega’s zodat we ze allemaal vast een beetje kunnen leren kennen. Beiden klinken als een goed idee!
Het team van Dive Central is een gemengd en vrolijk gezelschap, met heel veel verschillende nationaliteiten. Zo komt Steve zelf bijvoorbeeld uit Engeland, zijn er twee Nederlandse dames en is er een master student uit Canada. Onze leraar voor de komende drie dagen is Patrick en hij komt uit Zwitserland. Samen met nog één andere leerling ontmoeten we hem de volgende ochtend. Na een introductierondje is het tijd voor de tweede film, het bespreken van de vragen en vervolgens de spullen klaarmaken voor het zwembad. Riny heeft al wat ervaring vanuit de brandweer, maar voor mij is het nog een ingewikkeld proces, het klaarmaken van een duikuitrusting. Als dat maar goed komt in drie dagen…
In het zwembad beginnen we met de eerste drie skills, die we vanmiddag tijdens onze eerste open water duik moeten laten zien. Patrick legt alles zeer geduldig uit en doet de skills langzaam voor. Het is gelukkig niet moeilijk, alleen het onthouden van de handgebaren onder water kost nogal wat moeite. Als we alles onder de knie hebben is het tijd voor lunch en dan klaarmaken voor onze eerste duik, spannend!
De eerste duik is fantastisch. Het gaat nu vooral om een eerste kennismaking met duiken, dus we kunnen eigenlijk vooral genieten, Patrick doet al het denkwerk nog voor ons. Op dag 3 moeten we zo ver zijn dat we zelf alles in de gaten houden; luchtvoorraad, no deco time (maximale tijd die je op een bepaalde diepte mag duiken om minder risico te lopen op decompressieziekte), duiktijd, diepte, je buddy’s en of alles oké is en blijft natuurlijk. Qua lucht doen we het niet slecht, met een bottom time van 44 minuten. We zien meteen een aantal spectaculaire dieren, zoals een zeekat, octopus, trekkervis, karet & soepschildpad, koraalduivel en een witpunthaai. (De duikers onder ons kunnen dit misschien beter in het Engels lezen, dan weet je waarschijnlijk wél welke dieren we bedoelen, haha. We zijn super onder de indruk, ook van het prachtige koraal hier. Dan is het wel tijd om de dag af te ronden, want het kost nogal wat energie zo terug in de schoolbanken. Zijn we niet meer gewend, haha!
Dag 2 is ongeveer hetzelfde ingedeeld als gisteren. Video, vragen, zwembad en ‘s middags duik nummer 2. Weer wat nieuwe skills oefenen om vanmiddag te toetsen in de zee. Dit keer zien we iets minder spectaculaire dingen, alleen een karetschildpad. Maar verder natuurlijk ook heel veel prachtig gekleurde vissen, die soms in enorme scholen voorbij zwemmen. Onder andere wat maanvissen, naso baarsen, geelstaart snappers, blauwvin & luipaard trekkervis en een anemoonvis (nemo!). Heel cool.
Op dag 3 zijn alle skills in principe geoefend, en moeten we alleen nog kort het zwembad in voor een miniduik. Daarna snel het wetsuit aan en de spullen klaarmaken, want de boot ligt al op ons te wachten. Vandaag zijn open water duik 3 én 4 aan de beurt, met als afsluiter nog een kennistoets (heel leuk…). Dan zouden we onszelf officieel open water gekwalificeerd mogen noemen! Jee, wat is dat snel gegaan. Maar goed, eerst duik 3. We gaan naar shark point, waar vele witpunthaaien huizen. Gelukkig spotten we er zelfs één, blijft bijzonder om te zien. Verder zien we super coole kogelvis, nog een koraalduivel en een karetschildpad, een zeenaaktslak en een plectorhinchus baars. Allemaal mooie dieren, sommigen erg bijzonder om te zien, als je op de linkjes klikt zie je foto’s in Google. We toetsen de laatste skills af en krijgen nog wat laatste tips. Vanmiddag moeten we Patrick laten zien dat we het helemaal zelf kunnen. Een beetje zenuwachtig zijn we wel, maar als de instructeur zegt dat dat nergens voor nodig is moeten we dat toch maar geloven.
Duik 4 gaat naar Meno Wall, een verticale koraalmuur onder water, fantastisch om te zien. De ideale plek om op zoek te gaan naar dieren die zich goed weten te verstoppen. We vinden zowaar een mureenaal, een commerson voelsprietvis, een schorpioenvis en een steenvis. Niet de mooiste dieren in de zee, maar wat is het bijzonder om ze te zien! Oja, we moesten ook nog iets laten zien geloof ik, oeps! Hoe zit het met mijn lucht? En die van Riny? Gelukkig, alles is nog oké. Wat raak je hier snel afgeleid. Dat merken we iedere keer als we na de duik op onze duikcomputer kijken, dan zijn we net binnen de marge gebleven. Het gaat zo makkelijk, je let even niet op en ineens zit je bijna op de grens van 18 meter. Gelukkig let onze instructeur Patrick goed op onze veiligheid en geeft ons tijdig een waarschuwing om niet verder te zakken zodat we de grens niet overschrijden. Dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Het lijkt nu ook allemaal heel veel wat je in de gaten moet houden, maar als we er wat routine in krijgen zal het allemaal wel meevallen. Al is duiken natuurlijk nooit zonder risico, dat beseffen we maar al te goed. Patrick heeft veel aandacht gegeven aan de mogelijke gevaren en hoe je dan moet handelen.
Doodmoe stappen we uit de boot en beginnen we aan de laatste test. Gelukkig halen we het allemaal! Hoera, nu mogen we onszelf officieel open water duikers noemen! Daar mag op geproost worden. Onder het genot van een Bintang borrelt een belangrijke vraag omhoog… willen we onze advanced open water er nog achteraan doen? Dit betekent 5 duiken in 2 dagen, waarna we wat nieuwe skills en ervaring rijker zijn en tot 30 meter diep mogen duiken. Dat klinkt erg verleidelijk, dan hoeven we ons in ieder geval geen zorgen meer te maken over de verzekering als we per ongeluk onder de 18 meter komen. En als we tijdens deze reis nog op plaatsen komen waar de echte duikschatten vrij diep liggen zou het ook jammer zijn als we er niet heen mogen… Aan de andere kant is het nóg een flinke aanslag op ons budget en houden we ook minder tijd over om Indonesië nog te zien. We hebben een flink dilemma en nemen nog een paar uur de tijd om het advies van Patrick te verwerken en om het thuisfront om advies te vragen.
Advanced Open Water Cursus bij Dive Central Gili
Uiteindelijk hakken we de knoop door, we doen het gewoon! We vinden het allebei zo prachtig hier en de sfeer op het eiland is echt fijn. Daarnaast hebben we een super instructeur die ons beide nu ook kent. Eigenlijk zijn we gewoon nog niet klaar om te gaan. En, zoals velen van jullie al gewaarschuwd hadden, duiken is verslavend! Waar ik eerst opzag tegen de dag met twee duiken kijk ik nu uit naar de dag met drie duiken. Wat is er mooier dan dat? We plakken de advanced course er dus meteen achteraan en op vrijdag beginnen we met duik één en twee. In de advanced course heb je twee verplichte thema’s en mag je er nog drie zelf kiezen. Riny wilde eigenlijk heel graag een nachtduik doen, maar volgens Patrick was daarvoor het tij op dit moment niet zo geschiktl. Uiteindelijk hebben we dus gekozen voor driftduiken, drijfvaardigheid vergroten en duiken met nitrox met de garantie om bij een scheepswrak te gaan duiken. Hopelijk kunnen ze het schip ook vinden! In ieder geval geeft de nitrox ons iets meer tijd om te zoeken. Hiermee duik je namelijk met een hoger percentage zuurstof in je tank, en dit zorgt tijdens bijvoorbeeld een diepe duik voor een langere no deco time.
Duik 1 is de diepe duik in Turtle Heaven, waar we, zoals de naam al doet vermoeden, weer een schildpad zien. Ook zien we nog drie soorten koffervissen, grappige vierkante visjes, en een hele coole garnaal, de bidsprinkhaankreeft (in het Engels is het blijkbaar een garnaal, in het Nederlands een kreeft, ik snap het niet meer…).
Duik 2 is de peak performance buoyancy duik, om je drijfvermogen beter onder controle te houden. Dit houd in, oefenen met heel laag zwemmen zonder de bodem te raken, over heuveltjes duiken d.m.v. je ademhaling en op z’n kop duiken zodat je eens in een gleuf kunt gluren. Ik voel me echt een kluns, maar dit is dan ook een van de moeilijkste dingen in het duiken. Gelukkig is Patrick meer dan tevreden, hij had het ons natuurlijk ook niet te makkelijk gemaakt. We zien onder andere een koraalkrab, een trompetvis en een vleermuisvis. Ook krijgen we nu goed zicht op een zeekat, waarbij we zien hoe deze van kleur verandert en soms gloeit of bijna doorzichtig wordt. Heel erg gaaf.
Duik 3 is de nitrox duik. Steve gaat mee om voor ons wat toffe foto’s te schieten onder water. En wat hebben we een geluk! We zien schildpadden, haaien, een zeeslang, prachtig koraal en heel veel mooie vissen. De foto’s zijn waanzinnig (zoals je ziet). We hebben zelfs het geluk dat we het scheepswrak hebben kunnen vinden, ook heel bijzonder om te zien. Ja, het wordt een beetje eentonig al dat ‘bijzonder’ en ‘mooi’, maar het is gewoon niet onder woorden te brengen. Ik heb verder nog niet veel gezien van de onderwaterwereld, maar ik kan me voorstellen dat dit een van de mooiste plekken op aarde is om te duiken.
Tijdens duik 4 leren we meer over drift duiken, waarvoor dit schijnbaar een erg goede locatie is. Vanuit alle duikshops is het advies om hier niet zonder begeleiding te gaan duiken, omdat er zoveel stroming staat, en deze vaak erg onvoorspelbaar is. Het is heel erg leuk om je met de stroming mee te laten drijven. Soms gaat het echt snel. Het is alleen wel oppassen geblazen. Je wilt niet tegen een enorm stuk koraal aan knallen.
Met de 5e duik gaan we navigeren aan de hand van een kompas, niet mijn grootste hobby, maar wel erg praktisch natuurlijk. We beginnen op de boot en moeten zelf terug navigeren naar de duikshop. Het zicht keldert van 15 meter naar 4 meter, maar dat is ook wel eens goed om mee te maken. Toch een groot verschil met de 25 meter die we tijdens de eerste twee open water duiken hadden.
En dan zit het er alweer op. Bizar snel! We zijn nu advanced open water duikers, woehoe!
‘s Avonds is er toevallig een feestje bij een andere duikshop waar wij ook voor zijn uitgenodigd. Kunnen we het mooi gaan vieren. Tijdens het feest doen vier dive master studenten de snorkeltest; met een duikbril op door je snorkel een liter drank naar binnen werken. En die drank bestaat uit restjes alcohol die het publiek in de loop van de avond heeft verzameld in een enorme kan. Ik kan me niets smerigers bedenken, die duikmaster kan wat mij betreft nog wel even wachten, haha. Voor nu is het ook even mooi geweest.
We hebben een fantastische week gehad waarin we ontzettend veel hebben geleerd, nieuwe vrienden hebben gemaakt en een prachtige nieuwe hobby hebben opgedaan. We zijn super blij met onze keuze voor Dive Central Gili en ik zou het iedereen willen aanraden. Er is maar één duikers handgebaar die bij ze past, en dat is natuurlijk die van AWESOME! Overigens raad ik ook iedereen aan om op de Gili’s te gaan duiken. We hadden het niet beter kunnen treffen denk ik. Morgen is het dan echt tijd om te gaan helaas.
Veel gezien al onder water…. nog niet de complete big 5 maar wie weet komt dat nog wel. (verwacht het wel hahah)
in een woord WAUW!!!
Ben wat laat met lezen, maar wat een leuk stukje om te lezen. En zo herkenbaar allemaal!
Fijn dat ik jullie goed advies heb kunnen geven.. maar de volgende cursus wordt bij mij he? 😉
Groetjes vanuit Curacao