Ineens hebben we een auto tot onze beschikking en kunnen we gaan roadtrippen, hoe gaaf! Bestemming: de Japanse Alpen. We rijden eerst richting het noorden om de Snow Monkeys te bekijken. Dan langs adembenemende uitzichten met vele herfstkleuren via Obuse door naar de Zenko-ji tempel in Nagano. Via route 464 over een hoge berg met prachtig uitzicht en zelfs sneeuw op de top naar Matsumoto waar we onder andere het kasteel bezichtigen. Door naar Takayama en de kleine, karakteristieke dorpjes vlakbij Shirakawa-go. We eindigen de trip in Kanazawa aan de westkust van Japan waar we het gigantische kasteel bezoeken en de Kenrokuen Gardens.
Vanuit Mount Fuji rijden we richting het noorden, naar de Japanse Alpen. Zoals jullie al in onze blog over Mount Fuji hebben gelezen, hebben we van onze Airbnb host in Fujiyoshida een auto te leen gekregen; een kleine pick-up truck met een volledige kampeeruitrusting en twee fietsjes in de achterbak. Ontzettend aardig! We mogen er de komende twee weken mee rondrijden om hem op de dag dat we vliegen bij het vliegveld in Osaka achter te laten. Hopelijk vinden we in Osaka een toerist die hem terug wil rijden naar Mount Fuji.
Op naar de Japanse Alpen
Vandaag rijden we eerst zo ver mogelijk naar het noorden, richting het eerste puntje dat we willen zien in de Japanse Alpen: de Snow Monkeys. Helaas gaat het rijden hier niet zoals we gewend zijn. De 220 kilometer die we vandaag moeten afleggen, we hebben namelijk al een hostel geboekt, kosten ons de hele dag. Met een gemiddelde van 40 kilometer per uur en wat stops hier en daar zijn we nogal traag. Reken daar de vele stoplichten en bergweggetjes bij, omdat we natuurlijk te gierig zijn om over tolwegen te rijden, dan is het feest helemaal compleet. We hebben echter niks te klagen hoor. Het is een prachtige route met mooie uitzichten op diepe valleien en hoge bergen en we zien zelfs de eerste échte herfstkleuren waar we zo op gehoopt hadden in Japan.
Herfstkleuren in Japan
In oktober zou je denken dat het hier al herfst is, maar tot nu toe zaten we in te warme gebieden. Het is hier pas net herfst en de meeste bomen rond Tokio zijn dus nog helemaal groen. Nu we in hoger en noordelijker gebied zijn is het feest, want hier is de herfst in volle gang. Bijna iedere boom die we zien is verkleurd dus het is een groot kleurenfestijn. In niets vergelijkbaar met herfst in Nederland. Rood, oranje, geel, groen, zelfs roze blaadjes versieren de bomen en daarmee volledige bergen. Als de zon gaat zakken is het helemaal een plaatje. Alle kleuren worden versterkt en dit levert prachtige foto’s op.
Traditionele Japanse bedden in een Ryokan in Nagano
De zon gaat hier wel vroeg onder achter de bergen helaas, dus we rijden al snel in het donker. Gelukkig zijn we rond 8u op de plaats van bestemming; een ryokan in de provincie Nagano. Een ryokan is een traditioneel Japans gasthuis met foutons (dunne matrassen, meer dikke dekens) op de grond waar je op kunt slapen. We hebben dit ook al ervaren tijdens onze WorkAway in Ome en tijdens ons verblijf in Mount Fuji, maar Nozaru hostel is toch wel de kers op de taart wat betreft Japanse cultuur. We hebben een flinke kamer voor onszelf met een soort voorportaaltje. De kamer kunnen we in tweeën verdelen door het sluiten van de typisch Japanse deurtjes in de kamer met houten ‘raampjes’ met wit papier erachter. In de meeste huizen zijn de kamers gescheiden door deze dunne schuifdeuren, waardoor het hele huis ontzettend gehorig is.
Baden in een Japanse onsen
In Nozaru hostel bevindt zich verder een onsen; een typisch Japans badhuis. In dit gebied bevinden zich veel onsen met natuurlijk heet bronwater uit de regio, zo ook hier. Het is een heel apart systeem, maar blijkbaar wordt het nog veel gebruikt in heel Japan. Sommige huizen hebben geen bad, of zelfs geen douche, en dames gaan dan regelmatig naar een onsen in de buurt om te badderen en gezellig bij te kletsen. De heren doen dit overigens ook graag, maar die zitten in een apart bad. Zo preuts zijn ze dan nog wel, dat mannen en vrouwen apart moeten. Overigens gebeurt het badderen wel volledig naakt. Gelukkig zijn we na alle sauna’s in Nederland wel wat gewend en is het niet zo raar als ik van tevoren dacht. Naast een binnen-onsen en een buiten-onsen zijn hier ook vier douches met een spiegel en een krukje ervoor en allerlei gratis verzorgingsproducten. Je kunt op het minikrukje plaatsnemen om jezelf even lekker in te zepen, terwijl je buurvrouw, die letterlijk 50 cm verderop zit, hetzelfde doet. Vreemd voor ons, maar wel leuk om een keer mee te maken. Riny vond het zelfs wel heel erg gezellig want hij komt pas ruim een half uur na mij terug op onze kamer.
Snow Monkeys
We slapen heerlijk op onze foutons en de volgende ochtend staan we op tijd op om naar de apen te gaan kijken. In de winter, als er sneeuw ligt, baden deze apen dagelijks in een warme onsen in dit park dat speciaal voor hen gemaakt is. De apen zitten niet opgesloten, het zijn wilde apen die ervoor kiezen om hier te komen, mede omdat ze hier 1x per dag gevoerd worden om 12.00u ‘s middags. Niet helemaal volgens mijn principes, maar het kan erger. Wij zijn er ruim voor die tijd en het is geen winter dus de apen hebben geen reden om te komen badderen.
Gelukkig zijn er toch een aantal apen aanwezig. Sommigen zitten met hun kleintje midden op het pad wat voor ons natuurlijk fantastisch is om een paar (lees: 500) foto’s van te maken. Ook zeker buiten het seizoen een aanrader om hier een kijkje te gaan nemen, vooral wanneer je, zoals wij, dit soort apen nog nooit gezien hebt. Het gaat hier om Japanse makaken, je kent ze wel, die apen met een rood gezicht en een dikke vacht. Check wel even bij je hostel voordat je hierheen gaat, wat soms zijn de apen helemaal niet aanwezig in het park en dan zou het zonde zijn van jouw tijd en geld om erheen te gaan. Ga je met de auto? Houd dan rekening met het verplichte parkeergeld van 500 yen. Er rijden genoeg auto’s de berg op, dus liften is zeker ook een optie. Het park is namelijk al duur genoeg met een entree van 800 yen per persoon (zo’n 6 euro).
Kastanjes eten in Obuse
Als we klaar zijn met aapjes kijken rijden we door naar Obuse. We rijden een beetje om zodat we een klein stukje kunnen meepikken van route 292, volgens Lonely Planet een van de mooiste routes in Japan. Het deel van de route wat wij rijden is echt waanzinnig maar helaas ligt de rest van die route richting het oosten en willen wij juist richting het westen om uiteindelijk in Kyoto uit te komen.
Obuse is een ontzettend toeristisch dorpje met een leuke uitstraling door de vele schattige huisjes. Het toerisme bestaat echter voornamelijk uit dingetjes proeven, tenzij je van musea houdt, dus daar zijn wij snel mee klaar. Bij een soort banketbakker genaamd Chikufudo eten we Dorayakisan, een soort eierkoeken met kastanjepasta ertussen. De kastanje is hier een specialiteit en het kastanje-ijs wat ze in de straat van het Hokusai Museum verkopen is ook zeker de moeite waard.
Zenko-ji tempel in Nagano city
We rijden door naar Nagano om een gigantische tempel te bekijken; de Zenko-ji tempel. Deze grote stad is wereldwijd bekend omdat er in 1998 de Olympische winterspelen zijn gehouden. De stad ligt in een vallei en is omringd met bergen, een mooi gezicht. De tempel is zeker een bezoekje waard. Het is denk ik de grootste tempel die we tot nu toe ooit gezien hebben. Er zit een mooie Japanse tuin bij en een rij imposante boeddha beelden. Van binnen is het afgezien van de omvang niet erg speciaal. Als je door de hoofdingang naar buiten loopt kom je in een gezellige straat vol eettentjes en souvenirwinkeltjes. Leuk om een keer doorheen te lopen. Neem ook even een kijkje in de straat links hiervan, met mooie houten huisjes en de typisch Japanse bomen, bestaande uit verschillende ‘bolletjes’ met groene blaadjes.
Het loopt al tegen het eind van de middag en we hebben voor vanavond nog geen slaapplaats. We stoppen bij een van de vele Lawson convenience stores voor de gratis wifi en gratis wc, maar helaas hebben onze Couchsurf requests niks opgeleverd. Om de een of andere reden is het ontzettend druk met toeristen in deze streek, want alle goedkope accommodatie zit al vol. We hebben geen zin om iets te boeken voor 50 euro, dus we besluiten alvast naar onze volgende bestemming te rijden en daar een slaapplaats te zoeken.
Het is inmiddels zo goed als donker, maar aangezien we morgen weer een heel stuk dezelfde weg terug moeten zien we het uitzicht dan wel. Na een uur en veel heen en weer slingeren over de bergweggetjes bereiken we de eerste ‘shrine’, ofwel Japanse tempel. Die gaan we morgen maar als eerste bekijken. Helaas heeft een van de weinige gasthuizen in dit minidorpje geen plek meer, dus we besluiten onze kampeerspullen maar uit te proberen.
Eerste nacht in de tent
De vriendelijke vrouw van het gasthuis laat ons gelukkig nog even gebruik maken van het toilet en de gratis wifi en raad ons een parkeerplaats aan waar we mogen staan, 1 minuut buiten het dorpje. Gelukkig vinden we ook nog ergens een mini winkeltje waar Riny brood en tonijn haalt als avondeten en ik crackers en een bladerdeeg broodje met appelvulling. Waar zijn die convenience stores als je ze nodig hebt? Daar is altijd een ruim assortiment magnetronmaaltijden én een magnetron. Vandaag geen warm eten helaas.
We zetten de tent op in de achterbak, zo goed en kwaad als het gaat. Van onze beste vriend uit Mount Fuji hebben we 4 foutons meegekregen, 2 slaapzakken, 2 kussens, 2 grote stukken zeil en een enorme stapel handdoeken. Van alle gemakken voorzien. Een zeil gaat over de vloer van de laadbak zodat de meeste kou geweerd wordt en vocht niet bij de foutons kan komen. Vervolgens gaan drie foutons dienen als matras en de laatste trekken we over de slaapzakken heen. Helaas zijn alleen de slaapzakken hier niet voldoende tegen de kou. Omdat we zo hoog zitten kan het hier zelfs vriezen ‘s nachts! Hopelijk niet vannacht…
Riny’s verjaardag
Gelukkig hebben we het niet koud gehad en was het niet druk op de parkeerplaats vannacht, waardoor we hebben geslapen als een roosje. Een beetje sneu is het wel om in een tentje in de kou wakker te worden, zowaar op Riny’s verjaardag! Maar ik moet zeggen, het uitzicht mag er wezen. Overal om ons heen staan herfstig gekleurde bomen en in de verte zien we besneeuwde bergtoppen.
We beginnen de dag met Togakushi Shrine, bovenaan een erg lange trap. Er zijn helaas alweer een paar bussen met Chinezen gearriveerd, dus zelfs op dit vroege tijdstip is het druk. Wel is het een mooie tempel, maar heel eerlijk gezegd beginnen alle tempels er een beetje hetzelfde uit te zien. Een shrine is trouwens een Japanse Shinto tempel, terwijl echte tempels hier boeddhistische tempels zijn. De helft van de tijd zien we het verschil niet, behalve aan de ‘Torii’ die altijd aan het begin van een shrine staan.
Stop nummer 2 is een shrine in the middle of nowhere, waar we per ongeluk uit zijn gekomen. Het puntje op de kaart waar we voor kwamen bleek namelijk een ninja museum te zijn, maar aangezien we in Tokyo ook al in een Samrai museum zijn geweest wilden we hier niet voor betalen. Aan de overkant van de straat lag een mooie laan naar een of andere shrine, waar we toen maar in zijn gelopen. Een fijne ochtendwandeling van anderhalf uur, haha, oeps!
Sneeuw!
We gaan snel verder, want ik wil eigenlijk taartjes gaan halen om die bij het volgende puntje op de kaart met Riny op te eten als lunch. Het is nog 100 kilometer rijden, en met de 40 km per uur die we hier kunnen rijden zouden we rond half 2 aan moeten komen. Helaas was dat een nogal grote inschattingsfout… We hebben inderdaad pas op de top van de berg onze taartjes gegeten, maar ook de zonsondergang gekeken! Haha! Zit Riny dus zijn hele verjaardag in de auto te koekeloeren… Gelukkig vind hij het echt niet erg en is route 464 echt heel mooi. Op de top van de berg staan we zelfs in een klein beetje sneeuw! Als dat geen mooi kadootje is weet ik het ook niet meer.
Vanaf de berg is het nog een klein uur naar Matsumoto, waar ik als verrassing een chic hotel heb geboekt. Aangezien alle goedkope accommodatie toch al vol was dacht ik wel even 30 euro extra uit te kunnen geven om dan ook in een luxe hotel te zitten. En aangezien Riny al een paar dagen zo’n last van zijn rug heeft wilde ik ook heel graag een nacht in een echt bed slapen.
Al was het veel te duur, het hotel was wel prachtig en het bed was heerlijk. We hadden een bad, in Japanse stijl dat wel, dus gemaakt voor minimensen, en we kregen allerlei gratis spulletjes; haarborstels, tandenborstels, scheermesjes, shampoo en zelfs haarolie. Oja, en de badjassen en Japanse slofjes op de kamer niet te vergeten!
Daarnaast was het hotel mijn verzoek om een verrassing voor Riny te regelen gelukkig niet vergeten. Er lag een leuke ‘Happy Birthday’ slinger op het bed met een ballon en een mandje met thee, koffie en snoepjes. Erg leuk gedaan en Riny was gelukkig verrast. We hebben bij de 7-eleven wat lekkere dingetjes gehaald en hebben de rest van de avond lekker in bad gelegen (opgevouwen gezeten dus eigenlijk).
Matsumoto
Na een heerlijke nacht checken we om 11u uit en bekijken we Matsumoto op de fiets. Vooral het prachtig mooie Japanse kasteel is de moeite waard. Het ligt midden in een groot meer en op zonnige dag kan je prachtige foto’s maken met de spiegeling van het kasteel en een knalrode brug in het water. Verder zien we traditionele huisjes in Nawate-Dori (dori betekent straat) en natuurlijk het bekende ‘frog statue’; een hilarisch beeldhouwwerk van twee kikkers. Het weer slaat helaas weer om dus we besluiten om de auto uit de parkeergarage van het hotel te halen, het geheel goed in te pakken en verder te rijden. Uiteindelijk kost het nogal wat tijd om onze spullen waterdicht in te pakken want dat hebben we nog niet eerder hoeven doen en aan het eind van de middag zijn we eindelijk onderweg naar onze volgende bestemming: Kamikochi. Gelukkig zien we nog behoorlijk wat van de mooie route er naartoe, echter is het laatste stuk de weg ineens afgesloten en worden we door een verkeersregelaar de andere kant op gestuurd. Er is weer een tyfoon op komst, dus wellicht mogen we er daarom niet in.
Takayama
Onze route wordt onverwacht een stuk langer want onze nieuwe bestemming is dan Takayama. Tegen de tijd dat we hier aankomen zijn we wel toe aan een slaapplaats en gelukkig vinden we in een van de buitenwijken van de stad een rustige parkeerplaats bij een tempel. Helaas regent het inmiddels behoorlijk en kost het wel wat tijd en moeite om een soort van droog te kunnen slapen. De tent is namelijk maar een simpel tentje en niet erg waterdicht dus we moeten het 2e zeil als extra laag over de tent heen fabriceren, maar uiteindelijk liggen we weer heerlijk warm in ons bedje.
Het regent de hele nacht en ochtend. Riny heeft alles waterdicht geprobeerd te maken met ducttape, zeil en vuilniszakken, maar het matras is toch een beetje nat geworden. Gelukkig hebben we toch lekker geslapen. We staan vroeg op en rijden alle bezienswaardigheden in Takayama af; Sakurayama Hachimangi Shrine, Hida Kokubunji Temple, Takayama old town, Nakabashi bridge, Takayama Jinya, Takayama castle ruins in Shiroyama park, en als laatste Hie Shrine.
Daarna even eten inslaan in de supermarkt, want we rijden weer de bergen in en we hebben al een keer eerder meegemaakt dat er op de hele route en op de eindbestemming geen winkeltje of restaurantje te bekennen was. Eerst rijden we richting Shrikawa-go. Een mooie route met schattige kleine dorpjes, traditionele huisjes, wild stromende rivieren en bergen met herfstkleuren en mist. Het levert wat fraaie foto’s op. Helaas staan we op een gegeven moment ineens voor een wegafsluiting en moeten we een heel stuk dezelfde weg terug. Balen! We waren er bijna…
We zoeken een andere route op die halverwege de tolweg uit zou moeten komen. Hopelijk kunnen we er dan daar op en toch wat kosten besparen. Na 15 km is de weg ook hier afgesloten, zucht! Helemaal terug naar zo goed als het startpunt van vandaag en daar de tolweg op lijkt onze enige optie. De tolweg is 30 km lang alleen maar tunnels en kost 1010 yen, maar we zijn nu wel meteen in Shrikawa-go Scheelt eigenlijk toch wel heel erg veel tijd zo’n tolweg, maar ook heel veel geld wat het ons niet helemaal waard is.
Karakteristieke huisjes
Het dorpje is super toeristisch maar ook erg leuk om te zien, zelfs in de regen. Er zijn veel mooie, karakteristieke huisjes met rieten daken, een lelievijver, rijstvelden, groene heuvels en moestuintjes. Er zijn weer veel Chinezen maar dat mag de pret niet drukken. Na een half uurtje rond gewandeld te hebben en geschuild te hebben in een souvenirwinkel (nooit een goed idee, weer een rib uit ons lijf!) besluiten we dat onze voeten doorweekt genoeg zijn en rijden we naar het volgende dorpje, Suganuma Village.
Dit is een zelfde soort dorp, alleen een stuk minder toeristisch. We nemen de route die naast de tolweg ligt, maar dat is prima te doen voor deze korte afstand. Gelukkig hebben we in ieder geval geen wegafsluitingen meer gezien. Het regent iets minder hard en het dorp bestaat uitsluitend uit de karakteristieke huisjes zoals er in het vorige dorp ook een paar stonden. Zeker de moeite waard om naartoe te rijden dus. Als we dat eerder hadden geweten hadden we het vorige dorp denk ik overgeslagen, want Suganuma is aanzienlijk mooier en ook kleiner en lekker rustig.
Terug de auto in met de kachel op standje Sahara om onze voeten, sokken en schoenen droog te krijgen rijden we naar het laatste dorpje, Ainokura Village. Weer hetzelfde soort huisjes, maar we komen er toch langs dus kunnen we net zo goed gewoon even gaan kijken. Helaas probeert de beste man op de parkeerplaats ons direct uit te buiten door 500 yen parkeergeld te vragen. Aangezien het weer harder is gaan regenen, dit dorp vrijwel hetzelfde gaat zijn als al die anderen en we maar 5 minuten binnen zouden zijn voor een paar foto’s is het besluit om vriendelijk te bedanken snel gemaakt.
Kanazawa
Voor vanavond hebben we maar een hostel geboekt in Kanazawa, dat is om de nacht toch wel fijn om lekker te douchen, wat beter te slapen en in dit geval ook eten te koken. We doen onderweg alvast boodschappen bij een grote supermarkt en eenmaal aangekomen bij het hostel helpt degene die er werkt ons zelfs aan een gratis parkeerplaats. We sjouwen de tassen uit de auto en maken spaghetti klaar. Wat is het fijn om een keer iets te eten wat niet naar vis smaakt en wel een beetje naar thuis, hmmm! We slapen prima op ons eigen kamertje, al klinkt het wel alsof de twee konijnende Chinezen in de kamer naast ons gewoon op dezelfde kamer liggen. Soms heeft het toch wel zijn nadelen die dunne papieren wandjes…
Na het ontbijt gaan we naar de auto om onze fietsen te halen. Blijkbaar staan we bij een bank geparkeerd en het personeel wil ons daar graag weg hebben, Dat blijkt later nadat er een medewerker bij is gehaald die wel Engels spreekt. Werkt toch wat makkelijker dan drukke handgebaren en Japans gebrabbel. Jammer, daar gaat onze gratis parkeerplaats voor vandaag. Gelukkig mogen we er na sluitingstijd wel weer gaan staan, alleen ‘heeft niemand dat ons verteld’, haha.
We vragen of we geld kunnen wisselen, omdat we van een vriend van Aki in Mount Fuji al zijn spaargeld hebben gekregen; een PET fles vol muntjes van 1 Yen. Het moet er vast gek uitgezien hebben, 2 toeristen die met een fles vol geld een chique bank binnen lopen. Na een half uur puzzelen achter de counter krijgen we een papiertje te zien. Uhm, wat staat hier? Er blijkt 1531 Yen in de fles te zitten die we hadden gekregen! Dat is aardig wat, maar als we de transactiekosten van 950 Yen betalen om het te wisselen in flappen blijft er niet veel van over. Gelukkig krijgen we het geld terug verpakt in handige rolletjes per 50 yen. Nu snel op zoek naar een gratis parkeerplaats bij een grote supermarkt om daar gratis te parkeren en met de fiets de stad te verkennen.
We beginnen onze sightseeing in een Geisha straat (Higashicyaya), waar veel vrouwen in kimono rondlopen met zelfs hun haar en make-up perfect gedaan. In vele gevallen is er ook nog een fotograaf bij om ze allemaal op de foto te zetten in deze typisch oud-Japanse straat met karakteristieke huisjes met veel houtwerk. Op Kanazawa station staat de grote Tsuzumi poort en kan je de klok bekijken waarop door middel van fonteintjes de tijd wordt aangegeven. Hierna maken we een kleine tussenstop bij een outdoorwinkel, want ik ben, na 2 weken geleden uit mijn broek gescheurd te zijn, nog steeds op zoek naar een nieuwe trekking broek. Niet makkelijk te vinden hier in mijn maat! En dan ben ik nog niet eens zo groot… Vooruit, er zijn wel een aantal broeken die ik pas, maar ik vind het vuilniszakmodel toch niet erg charmant.
We gaan via Nagamachi straat verder naar Oyama shrine en Kanazawa Castle, een gigantisch groot kasteel met een enorme tuin er omheen. Prachtig onderhouden, net als de Kenrokuen Garden waar je uitkomt als je langs het kasteel af loopt. Deze grote tuin heeft een aantal mooie vijvers, heuveltjes en Japanse gebouwtjes. We vinden zelfs een heuse waterval. Je kunt hier uren rondlopen. Erg mooi om te zien, alleen jammer voor ons dat het bewolkt is. Er zijn wel belachelijk veel toeristen en (natuurlijk weer) grote groepen Chinezen met luid sprekende (lees: schreeuwende) gidsen. Blijkbaar is het nogal grappig wat hij vertelt, want om ons heen beginnen zelfs mensen die niet bij de groep horen hard te lachen. We zijn echt omsingeld hier in little China. Maar goed, we vinden gelukkig ook wat rustige plekjes en zien nog een mooie fotoshoot van een soort Japanse trouwerij denken we, met het echtpaar in kleurrijke kimono’s. Om onze handen op te warmen drinken we nog wat bij Starbucks, en dan fietsen we terug naar de auto.
Vanaf onze vertrouwde parkeerplaats bij de bank lopen we terug naar het hostel waar Riny nog een kleine verrassing wacht voor zijn verjaardag. De eigenaar van het hostel heeft een Japanse lekkernij voor ons gehaald, waarschijnlijk gemaakt van rijst, maar wel erg zoet en met een mandarijntje in het midden. Dan is het weer tijd voor spaghetti en de rest van de avond spenderen we maar weer eens aan de blog.
Echizen Ono Kasteel
De volgende dag rijden we richting Kyoto, zo’n 200 kilometer hier vandaan. Onderweg vertelt de Lonely Planet ons nog wat plekjes om te stoppen, dus allereerst rijden we naar Echizen Ono Castle in Ono. Onderweg komen we ineens langs 3 enorme pagodes en tempels op de berg en een stuk verder zien we nog een gigantisch kasteel. Een super mooie zelfs, was wel het vermelden waard geweest hoor Lonely Planet!
Echizen Ono Castle daarentegen valt een beetje tegen, maar het is fijn om een plek te hebben om in het zonnetje een boterham te eten. De wandeling naar het kasteel gaat een flink eind omhoog, maar de lange wandeling is wel fijn tussen de lange stukken, in de auto zitten, in. Helaas spreekt het personeel geen Engels, dus de binnenkant van het kasteel hebben we maar overgeslagen.
We rijden in één keer door naar Kyoto, langs het prachtige, grote Lake Biwa, waar we met zonsondergang een paar mooie foto’s kunnen maken. Riny is helemaal gelukkig, want dat was nog niet vaak gelukt in de Japanse Alpen. Tegen 8u ‘s avonds komen we aan bij ons guesthouse en is het avontuur in de Japanse Alpen afgelopen. Morgen beginnen we aan een nieuw avontuur dat Kyoto heet. Daarna nog naar Nara en vanuit Osaka vliegen we terug naar Kathmandu.
Geef een reactie