Foz do Iguaçu & Iguazú watervallen

Op de grens van Brazilië, Argentinië en Paraguay vind je de watervallen van Iguaçu. Een prachtig natuurgeweld gelegen in een fantastisch natuurpark bij het stadje Foz do Iguaçu.

We komen aan in Foz do Iguaçu met de nachtbus vanuit São Paulo, welke ruim 17 uur onderweg is geweest. Gelukkig, zoals we al eerder hebben beschreven, zijn de bussen hier erg luxe dus is slapen geen probleem. Behalve dan de airco die op standje vrieskist staat, die houd je nogal eens wakker.

Couchsurfen

We hebben een duidelijke beschrijving gehad van onze Couchsurf host (Bruno) in Foz do Iguaçu, het Braziliaanse dorpje wat tegen de watervallen aan ligt. We stappen over in een andere bus welke ons dichter naar zijn huis gaat brengen.
De mensen in de bus zijn erg behulpzaam en willen ons allemaal de juiste kant op wijzen, ze lopen nog net niet met ons mee.
Eenmaal bij het huis aangekomen bellen we aan en doet een huisgenoot open, we slapen in een studentenhuis met 5 anderen. Bruno zelf is er nog niet, die is aan het werk. We worden naar onze slaapkamer begeleidt, leggen onze spullen neer en besluiten om het dorpje wat te gaan verkennen.

Foz do Iguaçu is een klein stadje gelegen aan de grens met Argentinië en Paraguay. Midden in de stad ligt een dierentuin waar de entree gratis is. Het is geen hele grote dierentuin, maar de meeste dieren hebben aardig wat ruimte om te bewegen in hun kooien. Blijft wel zielig om te zien dat ze opgesloten zitten, zeker met die warmte. Gelukkig ligt de dierentuin in een soort van bos dus lekker in de schaduw. De dierentuin wordt onderhouden door vrijwilligers en door middel van donaties worden de kosten opgevangen.

Eten in Argentinië

Na onze stadswandeling komen we weer aan bij ons huisje, het is nog even wachten maar dan is uiteindelijk Bruno ook klaar met werken. Hij verwelkomt ons en wil ons mee uit eten nemen, empanadas in Argentinië. Daar zeggen wij natuurlijk geen nee tegen. Zeker niet nadat we deze heerlijkheid hadden geproefd op Ilha Grande. Blijkbaar gaan veel inwoners van Foz do Iguaçu regelmatig naar Puerto Iguazú, het dorpje aan de Argentijnse kant van de watervallen. Hier kan je lekker eten en aanzienlijk goedkoper dan in Foz do Iguaçu. Het is hier op de grens ook vrij normaal dat mensen even op en neer rijden om te eten, volgens Bruno. Dus stappen we in de auto en na 10 minuten zijn we in Argentinië bij de grenspost.  Bruno legt de man uit dat we even op en neer gaan om wat te eten, de man knikt en wij hebben er weer een stempel bij in ons paspoort.

In Puerto Iguazú lijkt er wel een klein festival aan de gang. Dit dagelijkse festivalletje lijkt een soort food festival met muziek waarbij er heel veel kraampjes op de straten staan met allerlei traditionele Argentijnse lekkernijen. Van gevulde olijven tot diverse soorten vlees en van empanada’s tot heerlijke koekjes.

Zwemmen in de waterval en enorme biertjes en pizza

Bruno is de beste host ever. We zijn met hem onder andere wezen zwemmen in een prachtige waterval in Foz, onder het genot van een paar koude biertjes. We hebben de grootste en goedkoopste pizza en biertjes ooit op, en het smaakte nog ook! Hij nam ons mee naar de brug tussen Argentinië en Brazilië om de zonsondergang te bekijken. We zijn op het drielandenpunt geweest. En als kers op de taart hebben we een mini pub crawl gedaan in Foz met als afsluiter lekker dancen op Braziliaanse muziek. Happy times!

Ciudad del Este, Paraguay

Veel Brazilianen die in Foz wonen gaan regelmatig naar Paraguay toe om daar goedkoop te shoppen, dat kan dan ook net over de grens in Ciudad del Este. Wij zijn hier ook een dagje geweest met Bruno als onze gids. Met de auto rijden we richting de grens. We parkeren net voor de grens in een wijk van Foz do Iguaçu. Volgens Bruno is deze wijk net als Ciudad del Este aan de andere kant van de grens, omdat hier veel goedkope dumpwinkels zitten en ook veel Paraguayanen. De dumpwinkels worden iedere morgen aangevuld met vrachtwagens vol kleding in grote zakken. het meeste hiervan komt uit São Paulo. Net nadat de winkels bevoorraad zijn is het hier mega druk met mensen die voor een prikkie kleding opkopen en vaak zelfs zakken vol kleding kopen zonder ze te bekijken. Ook wij duiken een paar enorme bergen kleding in, in een 1 real (30 cent) winkel, en vinden zowaar een paar leuke dingen! Helaas zijn we er te laat op de dag voor het ‘echt goeie spul’.

We lopen over de brug naar Paraguay. Vanuit alle hoeken worden we benaderd door taxi’s en motortaxi’s of we niet willen betalen voor de oversteek. Nou nee, bedankt. Die 10 minuten lopen moet nog wel lukken. Het valt ons op hoeveel taxi’s er toch op de brug rijden… Meestal met 1 of 2 mensen erin en de hele achterbank vol met tassen. Verder worden er verschillende steekwagentjes en boodschappenwagentjes vol spullen de brug over gesleept, en zien we zelfs een gloednieuwe tractor. Die worden dan juist weer door Brazilië aan Paraguay verkocht. Halverwege de brug staat een brommer stil met een bruin pakketje achterop gebonden. De politie staat er ook bij, dus wij lopen maar snel verder… Drugshandel is hier een groot probleem, en toch is de controle bij de grens helemaal niet streng. Er wordt alleen steekproefgewijs gecontroleerd.

Het uitzicht op deze stad is bizar, Las Vegas is er niks bij. Alleen maar hoge gebouwen met enorme, neon verlichte reclameborden van merken waar niemand ooit van gehoord heeft. Er zijn dan ook maar twee redenen om hier te komen shoppen; om kwaliteitsproducten te scoren van deze onbekende merken, of om goedkope merkproducten te scoren. Dit is dan goedkoop voor Brazilianen, voor ons valt het best tegen helaas.

We mogen van Bruno de mensen die hier lopen te flyeren niet aanspreken. Eigenlijk niet eens aankijken. Enige vorm van communicatie met deze mensen die zeer waarschijnlijk drugs verkopen kan je al flink in de problemen brengen. Dat is wel lastig, want letterlijk iedere 3 meter staat er zo’n jongeman. Het is best vervelend om al die mensen te moeten negeren, dat zit niet in onze natuur. Gelukkig spreken we nog amper Spaans, dat maakt het wel een stuk makkelijker om mensen te negeren. Zeker als je geen idee hebt wat ze zeggen en of ze het uberhaupt wel tegen je hebben. Aan het einde van de dag zijn we dan ook blij dat we weer terug kunnen naar de ‘normale wereld’. Geen geroep meer om je heen of mensen die continu iets van je willen, heerlijk. Desalniettemin was dit wel een heel aparte ervaring die we niet hadden willen missen.

Iguaçu watervallen

Bruno heeft ons verteld dat je de watervallen van 2 kanten kan bekijken, namelijk de Braziliaanse kant en de Argentijnse kant.  Vandaag gaan we de Braziliaanse kant van de watervallen bekijken.
We nemen een van de vele bussen die vanuit Foz naar de watervallen gaan en stappen uit voor de ingang van het park. We merken direct dat hier veel toeristen zijn en op af komen, alles is namelijk ook in het Engels aangegeven en het personeel spreekt het ook vloeiend. Toegang tot het park kost zo’n 65 real (20 euro) per persoon en is inclusief busreis naar de watervallen, ongeveer 9 kilometer vanaf de entree.

We stappen op de bus en tijdens onze busreis zijn er voldoende gelegenheden om uit te stappen en een wandeling maken door het park. Aan het eind van de busrit stappen wij pas uit. Deze stop ligt het dichtst bij het wandelpad wat leidt naar de watervallen. We lopen het pad af en nemen ruim de tijd om foto’s te maken en het goed in ons op te nemen. Gelukkig schijnt de zon vandaag ook lekker en krijgen we hierdoor heel veel kleine regenbogen te zien in de watervallen. Nadeel van de zon is natuurlijk dat het ook erg warm is en erg frustrerend dat er zoveel water in de buurt is maar je er niet even lekker in kan springen! Aan het einde van het pad wordt dit ‘probleem’ gelukkig opgelost. Er loopt een bruggetje dwars de rivier in en brengt je naar het middelpunt van de rivier/waterval. Als je hier eenmaal bent is het onmogelijk om droog te blijven met al dat vallende water om je heen. Super gaaf om mee te maken!
In totaal zijn we zo’n 3 uur in het park geweest en besluiten we om het park weer te verlaten met de bus.

We moeten wel goed op onze spullen letten, want er lopen hier zeer schattige beestjes (neusberen) rond, maar het zijn professionele dieven, dol op voedsel. We zien er een lopen en ik wil de camera uit mijn tas pakken. Op dat moment valt er een nectarine uit mijn tas. In een flits probeer ik hem nog snel op te pakken maar op dat moment zie ik in mijn ooghoek de neusbeer aankomen. Het plaatje, wat aan het begin van het pad stond, van een open gebeten hand schiet door mijn hoofd en ik besluit de neusbeer deze snack te gunnen. In de tijd dat dit zich allemaal afspeelde heeft de neusbeer de nectarine ook te pakken en schiet onder het hek door. Daar gaat hij zijn nectarine op zijn gemak op zitten eten. Nu zien we ook gelijk wat een scherpe tanden en klauwen deze beestjes hebben.

Iguazú watervallen

Ja dit is even verwarrend, maar handig om te weten als je deze prachtige plek een bezoekje gaat brengen. Zie je ergens Iguaçu staan, dan gaat het over Brazilië. Noemen ze het Iguazú, dan bedoelen ze Argentinië. Het heeft een weekje geduurd voordat wij dit door hadden… Is toch wel lastig als je juiste bus zoekt!

De eerstvolgende zonnige dag in Foz do Iguaçu laat even op zich wachten maar de vooruitzichten zien er goed uit. Als de dag dan eindelijk is aangebroken gaan we de Argentijnse kant van de watervallen bezoeken. Dit park is aanzienlijk groter dan de Braziliaanse variant, we trekken hier dan ook een volle dag voor uit. We pakken de bus vanuit Foz do Iguaçu naar Puerto Iguazú. Na een klein kwartier stopt de bus aan de Argentijnse kant van de grens en worden we verzocht de bus te verlaten. We moeten even langs de douane om een stempel op te halen en daarna kunnen we aan de andere kant weer instappen. Even zijn we bang dat de bus niet wacht op ons maar gelukkig gaat het allemaal goed. In de bus zitten zelfs wat backpackers die met het volste vertrouwen al hun spullen in de bus laten liggen!

De bus gaat verder en stopt bij een stoplicht. De chauffeur roept wat naar achter en blijkbaar moeten we er hier uit. Aan de overkant is een bushalte waar een andere bus ons ophaalt en naar de ingang van het park zal brengen. We lopen naar de halte en worden direct aangesproken door een taxi chauffeur. Hij biedt ons aan om voor dezelfde prijs naar de watervallen te rijden als we nog 1 extra persoon weten te regelen. We zijn uiteraard een beetje achterdochtig maar de man wijst ons op de prijzen die in het bushokje staan. Het lijkt erop dat het klopt wat hij zegt. Met ons is een Brit uitgestapt en deze man had het verhaal van de chauffeur ook aangehoord. Hij is echter net zo achterdochtig als wij zijn en legt de beslissing bij ons neer. “Vaak ben je te bang.” We stappen in in de taxi en laten ons verrassen. De chauffeur blijkt een super aardige man die vroeger gids was in het park. Tegen de tijd dat we arriveren bij het park hebben we ons wandelplan voor de dag al helemaal klaar. we hebben zelfs een plattegrond van de beste man gekregen!

3 wandelpaden

We waren vooraf geïnformeerd om voldoende cash mee te nemen naar het park. Er is wel een pinautomaat maar er is een zeer grote kans dat deze leeg is. Je kan dan altijd geld wisselen bij de taxi chauffeurs maar wel tegen een wat minder gunstig tarief. Je kan de entreekaarten voor het park ook niet met pin betalen, en de prijs ligt hier nog wat hoger dan in Brazilië. Je betaalt hier 500 pesos per persoon, zo’n 30 euro. Wij namen 1500 pesos mee voor 2 personen voor de dag, en dat was meer dan voldoende voor de bussen, taxi, entree en wat ansichtkaarten. Let op: koop hier geen postzegels, want die zijn ongeveer 10x zo duur dan in het dorp. Hou er ook rekening mee dat wanneer je weer met de bus het park verlaat je nog belasting moet betalen onderweg. Er komt bijna aan het einde een politie agent de bus in en deze vraagt aan iedereen een “bijdrage”. Dit is gewoon een vastgesteld bedrag en er is geen optie om die niet te betalen. De hoogte van deze belasting is weet ik niet meer exact maar volgens mij was het minder dan 30 pesos per persoon.

Vanaf de ingang is het ongeveer 600 meter lopen naar het treinstation. Hier zijn we ingestapt in een Jungle Trein welke met 10 km/u door het park rijdt. Wij hebben besloten om eerst naar het laatste station te gaan, Devil’s Throat. Hiervoor moesten we echter wel bij de 1e halte uitstappen, terug in de rij gaan staan om dan vervolgens weer in het treintje in te stappen. Iedereen wordt verzocht om uit te stappen zodat de rij niet eindeloos lang blijft. Op zich een prima systeem, alleen erg vervelend als je meteen door wil naar boven of beneden.

Eenmaal bij Devil’s Throat aangekomen stappen we uit en volgend een smal pad richting de waterval. Via dit pad lopen we over een een bruggetje helemaal over de rivier tot boven de grootste waterval. Hier hebben we de kracht van het water met eigen ogen bewonderd. wat een geweld! Ook hier komt het water als een soort stoom naar boven en kan je dus nat worden. Gelukkig is het niet zo erg als aan de Braziliaanse kant. Om hier uiteindelijk te komen is wel een soort survival run, tussen de oma’s met rollators en kinderwagens door. Zonde dat zo’n mooi stukje natuur is omgetoverd tot een massale attractie. Achteraf is het het wel waard maar het blijkt wel dat wij niet zoveel hebben met toeristen haha.

We gaan terug naar het treintje om naar de vorige halte te gaan, Falls Station. Vanuit hier zijn er 2 wandelroutes die we allebei gaan volgen, bovenlangs en onderlangs. Ieder aangegeven met een kleur; onderlangs is blauw en bovenlangs oranje. Beide paden leiden langs prachtige watervallen. Het pad onderlangs lijkt het meest op de Braziliaanse kant en geeft een mooie kijk op de watervallen. Het pad wat bovenlangs gaat leid je over verschillende watervallen heen. Houd wel even rekening met het slentertempo, want er is weinig ruimte om in te halen. Deze 2 paden zijn gelukkig een stuk breder dan Devil’s Throat waardoor het minder massaal lijkt en je meer van de natuur kan genieten.

Er is ook nog een route (oranje) over het eiland San Martin. Dit eiland ligt midden in de rivier en geeft waarschijnlijk ook nog een hele mooie kijk op de watervallen. Hier zijn wij echter niet geweest omdat deze route gesloten was. Er worden blijkbaar ook regelmatig poema’s gespot bij de watervallen en als dat gebeurt worden bepaalde delen van het park gesloten. Zo is het ‘Lower Circuit’ ook regelmatig gesloten.

Tip: als je het park verlaat kan je je ticket laten stempelen. Hiermee kan je de volgende dag met 50% korting nog eens naar binnen. Leuk als je eigenlijk niet genoeg tijd had, maar je kunt ook een slimme deal sluiten met andere gasten van jouw accommodatie, die misschien sowieso de volgende dag al wilden gaan. Zo druk je de kosten een beetje.

Welke kant moet je kiezen?

Wij vonden allebei de kanten heel bijzonder en ze zijn beide dubbel en dwars het geld waard. Ik had ze niet willen missen en zou dan ook iedereen aanraden om de watervallen vanuit beide kanten te bekijken. Wel vond ik de Argentijnse kant iets indrukwekkender, dus ik zou je aanraden om als eerste naar de Braziliaanse kant te gaan. Eén ding is duidelijk, hier ga je zeker van genieten! Niagara Falls valt echt letterlijk in het water vergeleken met dit kolossale park. Maar goed dat we daar ook eerder zijn geweest, haha.

Bewaren