Het vrijwel onontdekte Paraguay trok ons enorm, juist omdat er niet veel backpackers naartoe gaan. Toch lazen we (bijvoorbeeld hier) dat Paraguay prachtige natuur moet hebben, vol rivieren en wilde dieren. En na in Ciudad del Este te zijn geweest en het grote cultuurverschil met Brazilië te hebben ervaren, zijn we toch wel erg nieuwsgierig naar Paraguay.
Op dus naar Asunción, de hoofdstad van Paraguay. Meestal laten we ons leiden door wat onze Couchsurf hosts ons aanraden, maar over Paraguay wist niemand eigenlijk veel te vertellen. Dus dan maar naar de hoofdstad, dan kijken we vanuit daar wel verder. Waarschijnlijk gaan we na Asunción eerst door naar Uruguay, omdat we daar een paar dagen op een paardenranch kunnen verblijven. Daarna is het plan om door te gaan naar Montevidéo, de hoofdstad van Uruguay, om daar een paar weken te verblijven op een WorkAway.
Asunción
Vanuit Foz do Iguaçu is het erg makkelijk om in Paraguay te komen. We gaan eerst met de bus richting Ciudad del Este, waar we een paar dagen geleden ook geweest zijn om te shoppen (deze blog gemist? Lees het hier!). In de bus vragen we meteen of we moeten uitstappen bij de douane in Brazilië. De buschauffeur zegt van niet, dus dat geloven wij maar. Echter, eenmaal aangekomen bij de douane in Paraguay blijkt dat we toch een stempel hadden moeten halen in Brazilië. Zucht. Eigenlijk ook gewoon logisch, want we verlaten nu voor weten-wij-veel-hoe-lang het land, dus dan moet je ‘uitstempelen’. De douane controleert dan of je de tijd die je volgens je visa in het land mocht blijven niet hebt overschreden. Is dit wel het geval, dan krijg je waarschijnlijk een boete. De buschauffeur heeft waarschijnlijk gedacht dat we alleen een dagje gingen shoppen in Paraguay en dan weer teruggingen naar Brazilië, dan hoeft het inderdaad niet.
Maar goed, de douane ambtenaar is gelukkig heel vriendelijk en we mogen onze zware backpacks achter de balie laten. We nemen ons paspoort mee en wandelen terug over de brug naar Brazilië. Dit is gelukkig maar een minuutje of 10. Een klein half uurtje en ieder twee stempels later is alles geregeld en gaan we weer op de bus wachten. Die brengt ons tot het grote busstation, achterin Ciudad del Este.
We pinnen wat geld, want een nieuw land betekent hier natuurlijk ook weer een nieuwe valuta, en kopen twee bustickets naar de hoofdstad, Asunción. Voor nog geen 10 euro de man mogen we weer mee op een 6 uur durende busreis (die achteraf ongeveer 8 uur geduurd heeft…). We zijn inmiddels gewend aan de luxueuze bussen van Brazilië, die iedere twee uur een half uur pauze nemen bij een groot tankstation/wegrestaurant. Nadat de buschauffeur onze tassen in het bagageruim gegooid komen we erachter dat de Paraguayaanse bussen gelukkig net zo comfortabel zijn. Hoopvol wachten we op de eerste stop, want we hebben eigenlijk nu al ontzettende honger.
De bus stopt, maar niemand stapt uit. Wel stappen er mensen in met in hun handen manden vol flesjes drinken of kinderspeelgoed. Deze maken een rondje door de bus en stappen dan weer uit. Een uur later alweer een stop, en twee vrouwen met een grote mand met een theedoek eroverheen stappen in. Wat ruikt dat lekker! We weten alleen niet zo goed wat ze verkoopt en als we twee keer met onze ogen knipperen is ze de bus alweer uit. Nou ja, er zal over een uurtje wel weer iemand anders binnenkomen.
Vier uur laten komt er eindelijk weer iemand door de bus om spullen te verkopen, maar helaas zien we geen eten meer. Wel stoppen we nog wat later ergens op een soort controle post. Door het raam heen zien we veel politie staan en even later stappen ze ook de bus in. De man achter ons wordt aangesproken en terwijl we omkijken om te zien wat ze van hem willen begint de agent tegen ons te praten in het Spaans. Helaas, daar maken we dus niets van maar we denken dat hij ons paspoort wil zien. Dat wordt nog een uitdaging want die liggen met onze bagage in het ruim. Gelukkig spreekt hij ons niet meer aan en wordt de man achter ons met zijn vrouw en kind naar buiten begeleidt. We zien ze ook niet meer de bus in komen dus wat ermee gebeurt is, geen idee.
De man naast ons in het gangpad spreekt ons in het Engels aan en we vragen hem wat er aan de hand was, maar ook hij heeft er geen antwoord op. We raken nog wat verder aan de praat en de man verteld ons dat hij blij is dat er toeristen naar Paraguay komen zodat we kunnen zien hoe vredevol het Paraguayaanse volk is. Een paar minuten later verteld hij ons dat hij het jammer vind dat hij morgen naar Brazilië vertrekt. Anders had hij ons uitgenodigd om een paar dagen bij hem te slapen. Hij geeft ons zijn visitekaartje en we spreken af om contact met hem op te nemen als we weer in de buurt zijn. Dat hebben we echt nog nooit meegemaakt!
Tegen middernacht komen we aan op het grote busstation van Asunción. We pakken een taxi naar het hostel die we van tevoren opgezocht hebben op Hostelworld, la Fábrica. Het goedkoopste hostel wat we konden vinden (4 euro per nacht) en absoluut een goede keuze. Het hostel zit in een werkende papierfabriek, erg bijzonder. Er zijn veel kamers en ook wat tentjes in de enorme achtertuin.De 24-uurs supermarkt is gelukkig niet ver hier vandaan, dus daar gaan we maar eens wat te eten scoren. Helaas is het meer een AH to go dan een supermarkt, dus voor mij word het een zak chips en voor riny een broodje kip.
De eigenaar van het hostel is ontzettend vriendelijk en organiseert op onze tweede dag op zijn kosten een uitgebreide barbecue omdat er zo veel nieuwe mensen in het hostel waren. Hij vond het tijd worden dat deze elkaar een beetje leerde kennen. Super tof! We ontmoeten een leuk stel bestaande uit een Zuid-Afrikaanse man (die zelfs een beetje Nederlands kan spreken en verstaan) en een Duitse vrouw, waar we interessante gesprekken mee hebben. Op de immense barbecue ligt een net zo immens stuk rib waar je u tegen zegt. Het duurt dan ook een paar uur voor het klaar is. Gelukkig kan ik alvast aanvallen op de gekookte cassavewortel, wat hier net zo gewoon is als bij ons de aardappel (en het lijkt er ook een beetje op). In Nederland maken ze er alleen vegetarische kroepoek van, maar hier word het in veel meer gerechten gebruikt. Ze maken er frietjes van, tapioca’s (een soort pannenkoekjes), pão de queijo en waarschijnlijk nog veel meer. En allemaal lekker!
Op onze derde dag gaan we dan maar eens de stad verkennen. Er zijn niet bijzonder veel bezienswaardigheden in Asunción. De meeste zijn belangrijke gebouwen, zoals het parlementsgebouw en het paleis. Helaas voor ons is de president vandaag in zijn paleis, waardoor in een straal van 6 blokken rond het paleis alles is afgesloten door politieagenten met dikke geweren. Een bijzonder punt in Asunción is het strand aan de rivier, Playa de la Costanera. Gewoon omdat je niet vaak een stand aan een rivier ziet. Verder is onze algemene indruk van de stad niet erg positief. Het is erg vies in de straten en de gebouwen zijn niet bijzonder mooi. Daarnaast zijn er veel zwervers en is er veel politie op straat met enorme geweren. Een erg vreemde gewaarwording. De mensen zijn wel stuk voor stuk ontzettend vriendelijk en behulpzaam.
Zo hebben we koffie gedronken in een tentje en daarna aan de man achter de balie gevraagd waar een telefoonwinkel te vinden is. Hij vraagt op zijn beurt aan zijn collega’s of hij heven weg mag en loopt vervolgens met ons mee naar de winkel. Alsof dit nog niet genoeg was heeft hij ook nog voor ons een mooie prijs onderhandeld zodat we niet de toeristen prijs hoefden te betalen. Hoe aardig is dat!
We verheugen ons er dan ook op om de rest van het land te zien, de stad uit en de natuur in. Maar dat bewaren we voor later.
Ranch
Terwijl we in Asunción zijn lees ik op een blog iets over de beroemde ranches in centraal Uruguay, waar kuddes koeien nog echt te paard bij elkaar worden gedreven en worden verplaatst door heuse cowboys, die ze hier gaucho’s noemen. Ik was aan het zoeken naar een mogelijkheid om een van deze ranches te bezoeken, maar kwam erachter dat ze overal eigenlijk alleen maar vlees eten. Vlees, vlees, vlees, dat was het enige dat ik las op de hele website. Nou maakt het mij niet zo veel uit als iemand naast mij vlees eet, maar als dit de enige vorm van voedsel op het menu is heb ik toch wel een probleem. Toen vond ik ineens iets over een vegetarische ranch vlakbij Rocha. Zij houden geen koeien, maar hebben wel paarden, puur en alleen voor recreatieve doeleinden. Dat klinkt meer als mij! Ik stuur er meteen een mailtje uit en natuurlijk vraag ik heel brutaal of we misschien gratis mogen blijven in ruil voor wat promotie voor hun op onze blog. Ons voorstel wordt geaccepteerd! Over een paar dagen mogen we al langskomen, wat een feest!
Nu moeten we de route gaan plannen, welke het makkelijkst lijkt te zijn via Montevidéo, omdat er een directe bus is vanuit Asunción. Dat is wel jammer, want daar moeten we ook zijn als we van de ranch af komen. Dat zou betekenen dat we twee keer dezelfde route gaan bereizen, en daar zijn wij eigenlijk niet zo’n fan van. Maar ja, dwars door Uruguay lijkt hoe langer ik zoek hoe meer onmogelijk. Dit zou betekenen dat wel vele korte busritten moeten maken tussen kleine plaatsjes, wat een hoop tijd gaat kosten die we eigenlijk niet hebben. Over de grote lange afstandsbussen hebben we al veel goede verhalen gehoord. Ze zijn niet goedkoop, maar je krijgt zelfs complete maaltijden incl. drinken aangeboden tijdens de rit. Dat zullen we dan toch maar overwegen, al is het maar voor de ervaring. Het wordt een rit van anderhalve dag dus een beetje comfort is wel welkom.
Workaway
Na de ranch willen we snel terug naar Montevidéo, de hoofdstad van Uruguay, want we hebben een leuke WorkAway geregeld, op een boerderij in een heel klein dorpje een uur van de hoofdstad. Het is een ecofarm waar ze vooral bezig zijn met biologische landbouw en het opknappen van een mooie natuurgebied voor toeristen. Over een kleine week moeten we er zijn, dus helaas hebben we dan verder weinig tijd om onderweg mooie dingen te bekijken. Maar in ieder geval kunnen we alvast vanuit het raampje van de bus het land bewonderen, zodat we later makkelijker kunnen beslissen of we nog terug moeten. Ik ben heel benieuwd hoe Riny het hier gaat vinden, want we krijgen alleen vegetarisch eten (hoera!). Spannend!
Geef een reactie