Uiteindelijk, na dik twee maanden, namen we afscheid van Nepal. En oh, wat was je fantastisch! Waar we bij onze allereerste aankomst op het vliegveld nog zo’n grote cultuurshock beleefden zijn we nu helemaal om. Nepal heeft zich diep in onze harten genesteld. Waarom het afscheid van Nepal zwaar was is moeilijk uit te leggen maar ik ga het toch proberen.
De charme van Kathmandu zullen veel mensen niet begrijpen. Ook wij hadden het daar soms moeilijk mee, want de stoffige, drukke stad vol toeterende auto’s, bussen die je bijna aanrijden, scooters met kleine kindjes erop zonder helm en de wekelijkse longontsteking door al het opwaaiende stof waren echt niet zo fijn. Als je dan even wilde ontsnappen aan het drukke verkeer werd je in Thamel lastiggevallen door verkopers van waardeloze souvenirtjes of veel te dure tours of door aanbieders van riskja-ritjes en taxichauffeurs. Desalniettemin was deze stad de uitvalsbasis voor onze hele trip door Nepal en hebben we hier vele mooie herinneringen gemaakt. Het afscheid van Nepal viel ons zwaar.
Vooral de Nepalese familie waar wij bij in huis verbleven in de Nagarjun Homestay heeft hier een groot deel aan bijgedragen. Het kost misschien iets meer dan een hostel, maar daarvoor krijg je dan ook echt een tweede thuis. Wij kunnen niet uitdrukken hoe dankbaar we zijn dat we werden opgenomen in het gezin. Hierdoor hebben we onze tijd in Nepal helemaal naar onze zin kunnen inplannen en hadden we altijd een ‘thuis’ om naar terug te keren na bijvoorbeeld de intensieve trekking naar Everest Basecamp en de indrukwekkende tour naar Chitwan Nationaal Park. Zelfs toen we in het ziekenhuis lagen na wat hoogteziekte verschijnselen op Everest kwam ‘daddy’ ons opzoeken met een enorme fruitmand. Dat doet een mens goed.
Daarnaast was het oh, zo fijn om te zien dat er nog culturen bestaan waar niet alles alleen om geld verdienen gaat. Hiervoor moet je dan wel de stad uit, want natuurlijk zijn de meeste mensen in Kathmandu hier wel op gericht, zeker tegenover de toeristen. Maar als je de bergen in gaat en in dorpjes mensen tegenkomt waarvan je zeker weet dat ze in hun leven nog nooit het dorp hebben verlaten ga je je toch afvragen waar wij eigenlijk mee bezig zijn. Natuurlijk zijn wij bevoorrecht om te kunnen reizen, maar ik ken ook zo veel mensen die alleen maar werken en geld verdienen, maar vervolgens niks leuks doen met die bakken geld. De mensen die in Nepal in afgezonderde bergdorpjes leven zijn gewoon lekker bezig met hun eigen leven. Ze hebben geen geld, dit hebben ze ook niet nodig. Hier bestaat nog ruilhandel en zelfvoorziening. En het leven kost ook niet veel. Ze wassen zichzelf en hun kleding in de dichtstbijzijnste rivier. Hun voedsel komt van zelf verbouwde gewassen of zelf geslachte kippen en ze koken in het water van de rivier. Koken gaat niet op gas of elektriciteit maar gewoon op hout. Ze steken hun tijd in het voorzien van de familie, maar tegelijkertijd zijn ze wel altijd met de hele familie bij elkaar. Lijkt je dat niet heerlijk? De kinderen weten niet wat een smartphone of Ipad is en spelen nog met elkaar. Bijvoorbeeld met zelf gemaakte modderknikkers of een stuk touw. En als ze een toerist voorbij zien komen zijn ze oprecht blij om diegene te zien. Vol enthousiasme zwaaien ze naar iedereen, in de hoop dat er iemand terug zwaait. De pure glimlach op hun gezicht maakte tijdens de zware Everest Trek steeds alles goed.
Natuurlijk is een beetje comfort en luxe ook fijn en zou ik nooit willen ruilen met bijvoorbeeld de toiletvoorzieningen, maar het zet je wel even aan het denken. En het zet je weer met twee benen op de grond. Realiseren jullie je wel hoeveel geluk wij Nederlanders, wij Europeanen, wij westerlingen eigenlijk hebben? Waarschijnlijk niet… Dus hoe kan je dan ooit genieten van je leven? Werk om te leven mensen, en absoluut niet andersom. En vraag ons alsjeblieft niet meer waarom we ‘nou alweer op reis moeten’. Dit is ons leven. Dit doen wij om met twee benen op de grond te blijven staan en god wat zou het fijn zijn als er wat meer mensen waren die dit deden of in ieder geval wat mensen die begrip proberen op te brengen voor de redenen waarom wij dit doen. Veroordeel ons niet omdat we niet in jouw visie van de maatschappij passen.
Anyway, deze blog heeft inmiddels een hele andere draai gekregen dan waar ik voor ging, haha! Wat ik vooral mooi vond aan Nepal zijn de grote verschillen met de Westerse wereld. Kinderen zijn zo blij om je te zien, willen je een handje geven en met je op de foto, zo leuk! De grote invloed van de Tibetanen is overal te merken en wat hebben die boeddhisten toch een prachtige filosofie. Iedereen in hun waarde laten, elkaar met respect behandelen, geen enkel levend wezen doden hoe klein ook, een simpel leven en buiten alles een geweldloos bestaan. Zijn dat geen eigenschappen die we allemaal zouden willen beheersen? Oja en natuurlijk volledige afwezigheid van egoïsme. Er bestaat geen opschepperij, het is niet belangrijk wat jij bezit of wat voor een functie je hebt. Iedereen. Is. Gelijk. Maak je je zorgen of is er iets vervelends gebeurd, dan hang je een vlaggenlijn uit die al deze problemen meeneemt in de wind. Geen garantie dat dit helpt, maar het is in ieder geval beter dan alles opkroppen of er eeuwig aan vasthouden.
Vipassana heeft onze ogen geopend voor deze kwaliteiten binnen het boeddhisme en hopelijk nemen we een ‘vibe’ mee naar huis die ook anderen inspireert om deze unieke vorm van meditatie eens een kans te geven. Alle levende wezens liefde en geluk te laten ervaren, dat is het doel. In mijn ogen het enige doel wat wat voor een religie dan ook zou moeten hebben. Ergens zijn we het pad verloren door mensen te bekeren tot ons geloof, of andere religies af te tekenen als ketters. De essentie van welke religie dan ook is nooit veranderd, slechts uit het oog verloren. Liefde en compassie, dat hebben ze allemaal gemeen en is in feite alles wat we nodig hebben. Blind geloof daarentegen, een religie aanhangen zonder te weten dat elke religie werkt vanuit dit grondbeginsel, daar moeten we vanaf. Daaruit komen de radicalen voort die tegenwoordig zo’n grote haat en angst verspreiden over de wereld. Die ervoor zorgen dat we weer wijzen naar groepen mensen en er een stempel op zetten. Deden we dat ooit ook niet, in beide wereldoorlogen? Hopelijk hebben we daar iets van geleerd en gaat deze geschiedenis zich niet herhalen. Verandering begint bij jezelf. Jij hebt dit in de hand. Onthoud dat en doe er iets goeds mee.
Ons bezoek aan Nepal is dus naast een culturele ervaring ook een soort spirituele ervaring geweest. Niets zweverigs, maar gewoon inzicht krijgen in de mensheid, hoe de wereld in elkaar steekt en vooral hoe we zelf in elkaar steken. Want hoe kun je aan jezelf werken, als je niet eens weet hoe je in elkaar steekt?
We zijn zeer benieuwd naar de reacties op deze blog, dus schroom niet om een reactie achter te laten!
Heel mooi geschreven! Ben zelf in 2014 naar Nepal geweest, heel herkenbaar wat je schrijft! Een ervaring om nooit te vergeten!
Dank je, Juliette.
Het is inderdaad een ervaring om nooit te vergeten. We vinden het leuk om te horen dat we niet de enige zijn die deze ervaring met Nepal hebben. Wij gaan ook zeker nog een keer terug. Staat dit ook op jouw to-do lijstje?
Mooi geschreven en het zou de wereld heel wat veranderen als we allemaal in die harmonie met elkaar zouden kunnen leven
Dank je wel! Het zou de wereld inderdaad een flinke verandering geven als we wat meer met elkaar deden en voor elkaar over zouden hebben, zonder hier zelf ook belang bij te hebben.