In Bangkok gaan we oude bekenden terugzien die we in Nederland via Couchsurfing hebben ontmoet. We starten onze wereldreis opnieuw na onze onderbreking, ditmaal in Azië. Na Bangkok, staat Bali op de planning.
De vlucht verloopt soepel en na een uur of 11 landen we om 9u in de ochtend, lokale tijd, in Bangkok. We sluiten achteraan in de rij aan voor de douane, die helaas nogal lang is. Na 1,5 uur zijn we pas halverwege dus het zal nog wel even duren. We sturen Pitcher een berichtje om hem dit te laten weten. Pitcher en zijn broer Putter hebben samen met een vriendin een jaar geleden bij ons thuis gecouchsurft. We wisten dat ze in Bangkok wonen, dus natuurlijk hebben we even gevraagd naar hun plannen (ze studeren namelijk allebei in de VS). En we hadden geluk! Pitcher is thuis omdat zijn universiteit zomervakantie heeft. Hij stuurt ons een routebeschrijving naar een Starbucks in de stad, waar we hem zullen ontmoeten.
In de wachtrij op het vliegveld kijken we onze ogen uit naar reclames over witmaakgezichtscrèmes, advertenties om het gebruik van buddha als decoratie tegen te gaan en propaganda voor de koning. Ondertussen lopen we ons druk te maken over alle papieren die we dadelijk moeten overhandigen volgens het bord. Er staat namelijk overal dat je een retourticket of een ticket het land uit moet kunnen laten zien, wat wij uiteraard nog niet hebben. Na een uur in de stress vraagt de douanebeambte gelukkig nergens naar. Sterker nog, ze is niet de vrolijkste en zegt gewoon helemaal niks. Ach ja, daar kan ik eigenlijk niet mee zitten. We wisselen onze laatste euro’s om in Thaise Baht en gaan op zoek naar het metrostation.
Twee metro’s en wat gezoek in een gigantisch winkelcentrum later hebben we Pitcher eindelijk gevonden. We hebben het gevoel dat hij eindeloos op ons heeft moeten wachten, maar gelukkig voorzag hij al dat we er niet om 10u zouden zijn en was hij zelf pas een half uurtje aan het wachten. We lopen naar zijn auto en hij stelt voor om eerst maar eens een hapje te eten. Dat lijkt ons een prima plan. Vanuit de auto krijgen we de eerste indrukken van deze stad. Het is werkelijk enorm, maar lijkt niet één groot centrum te hebben. De wolkenkrabbers staan verspreid over een groot gebied, met daar tussenin flats, huizen, tempels en winkelcentra. Oh, en natuurlijk geurende straattentjes en (soms ook geurende) bruine rivieren.
Onze eerste Thaise lunch krijgen we in het eettentje waar Pitcher vroeger in zijn lunchpauzes van school vaak heen ging. We smullen van de noodlesoep met vers bereide noodles. Mét stokjes zelfs! En ja, natuurlijk ook een lepel voor het natte gedeelte. Je weet wel, zo’n schepje met een platte bodem die je bij sushi restaurants ook wel eens ziet.
Na de lunch brengen we een bezoekje aan Pitchers moeder, die op haar kantoor in de stad aan het werk is. Ze is erg aardig en spreekt gelukkig Engels. We doen ons best om de eerste woordjes Thais op te slaan, maar dat valt best wel tegen helaas. Laat in de middag komen we thuis aan, en Pitcher laat ons zijn kamer zien, waar wij mogen slapen. De kamer is net als het huis erg groot en voorzien van airco en eigen badkamer, heerlijk!
We vallen in slaap zodra we het bed raken. Gelukkig hebben we de wekker gezet en komen we iets minder moe en heerlijk schoon aan de dinertafel. De inwonende hulp heeft een maaltijd voor ons klaargemaakt; wederom noodlesoep, maar dit keer krijgen we er ook een koolsalade bij. Weer erg lekker allemaal.
‘s Avonds gaan we met Pitcher naar een voetbalwedstrijd van de club vlakbij zijn huis. Zijn favoriete club, al spelen ze niet te hoog. Toch wordt de wedstrijd op Thaise tv uitgezonden, en blijkbaar zijn we ook nog 2 tellen in beeld geweest! Tja, buitenlanders zie je ook niet iedere dag bij zo’n wedstrijd. Dat merkten we maar al te goed aan alle starende blikken. Gelukkig winnen ze en wandelen we goed gehumeurd weer naar huis, precies tussen de regen- en onweersbuien door.
Op donderdag slapen we flink uit, per ongeluk, hoewel we toch al om half 10 op bed lagen gisteravond. Nou is het wel even wennen om te slapen met deze temperaturen en luchtvochtigheid. We wilden de airco liever niet aan doen, om stroom te besparen voor onze host en om niet strontverkouden wakker te worden. Dat was helaas totaal onmogelijk en met de airco op 26 graden zijn we dan uiteindelijk toch in slaap gevallen. Als ontbijt krijgen we Thaise pap, zoals Pitcher het beschrijft klinkt het als rijstepap, jammie! Het tegendeel is waar… We krijgen bouillon met rijst, knoflook en bieslook. Niet echt mijn ding zo in de ochtend, maar je moet alles eens geprobeerd hebben, toch?
Na het ontbijt rijden we weer naar het kantoor van Pitchers moeder om de auto te parkeren. Ze hebben een eigen parkeerplaats, dus dat is handig en goedkoop zo midden in de stad. Daarna pakken we de metro naar een opstapplaats voor een supersnelle boot, die eigenlijk gewoon functioneert als een bus. Iedere 50 meter zo ongeveer is er een opstapplaats waar de boot snel aanlegt en binnen 10 seconden weer wegvaart. Ondertussen is iedereen eraf die eraf wil en iedereen erop die erop wil. Wonderbaarlijk. Vooral dat er niemand tussen wal en schip valt… Het ding maakt ontzettend veel lawaai en om te voorkomen dat je een plens water over je heen krijgt moeten sommige mensen door middel van een koord een stuk plastic omhoog hijsen. Als je even niet oplet terwijl je bij het koord zit krijg je van een aantal mensen dodende blikken naar je toe geworpen omdat er één spetter op hun neus geland is. Voor minder dan 10 eurocent incl. overstap is het in ieder geval een super ervaring.
Vandaag is de dag van de tempels. We arriveren met de boot bij de eerste van vijf tempels. Ze zijn stuk voor stuk prachtig. Bijna allemaal zijn ze versierd met goud en veel kleur. Overal waar je kijkt zie je beelden van Boeddha in verschillende posities. Blijkbaar heeft elke dag van de week een Boeddha in een andere houding en woensdagavond heeft zelfs ook nog een eigen houding. Het beeld van de dag waarop je geboren bent hoort dan bij jou.
Na ons bezoek aan de Golden Mount tempel gaan we lunchen en dan naar het koninklijk Paleis (Grand Palace). Naast de tempel zien we een enorme wachtrij van mensen gekleed in het zwart, zittend op stoeltjes. Pitcher weet ons te vertellen dat ze zitten te wachten om eer te betuigen aan de vorige koning die afgelopen oktober is overleden. Ze moeten hiervoor formeel en zwart gekleed zijn en uren lang in de rij staan. Gelukkig hebben ze stoelen geplaatst zodat er niemand daadwerkelijk hoeft te staan. Inmiddels is het te doen om in de rij aan te sluiten. Volgens Pitcher was de wachttijd vlak na het overlijden wel een hele dag. Deze koning was dan ook zeer geliefd, veel meer dan zijn zoon die nu op de troon zit. De hele stad hangt vol foto’s van de vader, en een enkele van de zoon. Ongeveer een jaar na het overlijden wordt de koning gecremeerd in een speciaal hiervoor gebouwd crematorium. Hier kunnen de Thaise mensen vervolgens nóg een jaar eer betuigen voordat dit gloednieuwe gebouw vol goud en pracht en praal weer wordt vernietigd.
Het paleis is van buiten echt enorm. De prijs om het van binnen te bezichtigen is in enkele weken aanzienlijk omhoog gegaan; waarschijnlijk om geld op te halen voor de bouw van hierboven beschreven gebouw. Helaas gaat het paleis over een uur al dicht, dus we besluiten niet naar binnen te gaan maar naar een andere tempel te gaan aan de overkant van de rivier.
De overtocht met de boot is snel en bijna voor niets. Wel jammer dat het inmiddels is gaan regenen, dus we besluiten om even snel rond te kijken en dan weer terug te varen om vervolgens met een tuktuk richting de auto te gaan. We kunnen natuurlijk niet in Thailand zijn geweest en nooit met een tuktuk hebben gereden. Het is een leuke ervaring maar voor mij hoeft het niet nog een keer. Zeker niet tijdens de spits, dan sta je vaak naast een stinkende bus of auto de uitlaat dampen in te ademen.
We pakken de metro richting de parkeergarage, eten nog een prima Thais maaltje en rijden dan naar huis. Snel onder de douche, want we plakken aan alle kanten. Het was vandaag weer erg warm, en je zweet hier sowieso al snel vanwege het benauwde weer.
Dag 3 alweer, vrijdag. Vandaag gaan we met Pitcher en een vriend van hem naar de oude hoofdstad van Thailand, Ayutthaya. Na een klein uurtje rijden komen we aan bij de eerste tempel. Het zijn eigenlijk meer tempelruïnes, omdat dit gebied ooit is aangevallen door Myanmar. Niet goud en kleurrijk zoals de tempels van gisteren. Deze tempels en beelden zijn nog van steen en van kleur is, als het er al op gezeten heeft, niets meer te zien. Overal liggen nog brokstukken van de tempels, jedi’s en boeddhabeelden. Bijna alle boedhhabeelden zijn onthoofd, behalve bij 1 van de 6 tempels die we vandaag zien. Erg indrukwekkend om te zien en het gebied wat deze stad omvatte was echt enorm. We moesten soms een flink stuk rijden tussen twee tempels.
Tussen de middag eet Riny weer een noodlesoep, daar zijn ze echt heel erg fan van hier, en ik eet mijn eerste Pad Thai, heerlijk! Dan de laatste paar tempels en dan lekker in de aico naar huis rijden. Wederom was het super warm vandaag, dus we duiken weer meteen de koude douche in. Nou ja, koud water uit de kraan is hier zo koud niet haha. ‘s Avonds willen we naar de bios, omdat dat hier maar zo’n 2 euro kost, maar helaas is het verkeer in de stad te druk vanwege een Britney Spears concert en zou het onmogelijk zijn om er te komen. Morgen zijn we toch in de buurt, dan gaan we dan wel naar de bios.
Dag 4, zaterdag.
Pitcher heeft vandaag afgesproken om met zijn vrienden te gaan basketballen, dus hij zet ons aan het eind van de ochtend af op de grootste buitenmarkt van Thailand, de Chatuchak weekend market. Dit is een ervaring op zich. Markten als deze hebben we al vaker gezien, maar nooit op dit formaat. Het is gigantisch en ze hebben alles wat je je kunt bedenken. Natuurlijk souvenirs en toeristenkleding, maar ook kunst, meubels, servies, en allerlei jonge diertjes in veel te kleine kooitjes. Daar was ik dan weer iets minder blij mee. Soms zaten er wel 12 baby konijntjes in een glazen bak waar in Nederland in de dierenwinkel 4 muisjes in zouden zitten. Ze lagen boven op elkaar in deze hitte, want verder was er geen plaats. De puppy’s zaten gelukkig in kleine winkeltjes met airco, maar ook die waren op de tralies aan het bijten en zagen er bar ongelukkig uit. Niet leuk.
Ook de eettentjes hadden soms dubieuze dieren op de bbq liggen, daar heb ik maar niet teveel naar gekeken. We hebben dan ook veilig in het winkelcentrum geluncht, aangezien we toch moesten schuilen voor een enorme regenbui. Verder was het een super gezellige dag en we hebben een aantal hele leuke, kleuurijke spulletjes gekocht. Wat hebben ze hier toch veel leuke kleren! Ik wilde eigenlijk alles kopen, het kost namelijk ook geen drol. Ik heb twee shorts gescoord voor 3 euro! En een supermooi jurkje voor nog geen 6 euro. En dan is dit waarschijnlijk zelfs een van de duurdere plaatsen in Thailand om dit soort dingen te kopen.
Voor nog geen 50 eurocent gaan we 8 haltes met de metro, om uit te komen bij het winkelcentrum met de bioscoop. Helaas draaien de leuke films pas laat, dus gaan we maar wat rondlopen. Op de 7e verdieping van het winkelcentrum vinden we een ijshockey- en schaatsbaan, een grote speelruimte en ruimte waar je karaokehokjes kunt huren en vervolgens een soort singstar kunt spelen in je eigen gezelschap. Wij hebben even heel hard staan lachen, maar blijkbaar is dit hier heel normaal en zelfs erg populair. Als we het eigenlijk een beetje gehad hebben lopen we zowaar Pitcher tegen het lijf. Hoe toevallig! We rijden naar huis, eten nog wat en dan is het tijd voor bed.
Dag 5, zondag.
Vandaag is onze laatste dag in Bangkok. Morgenochtend vliegen we al om 6u naar Bali. Het is nog een uur of 4 vliegen, dus dan zijn we daar in ieder geval een beetje op tijd. We eten de restjes van het avondeten van gisteren als ontbijt, wat overigens erg lekker was, en rijden dan naar Bangkrachao, een schiereiland in Bangkok. We parkeren bij de rivier en steken met de boot over naar het schiereiland. Daar huren we een krakkemikkig fietsje om het eiland mee te verkennen. Op dit eiland bevind zich een van de populaire floating markets, waarom Thailand zo bekend staat. Inmiddels wordt er helaas niet meer vanuit de bootjes gehandeld zoals vroeger, maar zitten de keukentjes van de kleine eettentjes in deze markt op een bootje in de rivier. De tafeltjes staan gewoon op de oever, vlak ernaast. Dat is wel jammer, maar verder is het een heel leuke markt met weer veel eten en hebbedingetjes. Een stuk minder toeristisch dan de markt van gisteren.
Ons laatste avondmaal bestaat uit een uitgebreide verzameling van gerechten bij Pitcher thuis. Weer heerlijk! We nemen afscheid van Pitchers moeder en de hulp, en de volgende dag ook van Pitcher als hij ons om 4u ‘s ochtends afzet op het vliegveld. Bali, here we come!
Voor een uitgebreid fotoverslag, klik hier!
Wat hebben jullie alweer veel gezien,gedaan en gegeten!!! Was weer mooi om te lezen,en dan die prachtige foto’s…
Ja er is heel veel moois te zien hier, komen bijna een camera tekort haha.
Dat was weer even genieten van jullie belevenissen. Lieve groetjes
Dat hebben wij ook gedaan van jullie foto’s van Griekenland!
prachtig verhaal..met veel plezier gelezen.. wat een beleving..
Mooi zo, er komen er nog meer ;).
wel een paar dagen later, maar met veel plezier jullie blog gelezen, Supermooi, en duidelijk. Fijn dat je bij een vriend terecht kon, zodat je veel hebt kunnen zien, ook wat de plaatselijke bevolking betreft. Hou ons vooral op de hoogte van jullie avonturen. Veel plezier saampjes, en…genieten hè!!
Zullen we zeker doen! Fijn dat je het een leuke blog vond :).